De Wegwijzer tijdens de avondvierdaagse 2019, atelier in het gras
30x40 te zien in het raadhuis tot en met 20 september! |
EXPOSITIE NIEUWS: van 12 augustus tot en met 20 september in het raadhuis van Hilversum Dudokpark 1: VERKOOPEXPOSITIE EN PLEIN AIR HILVERSUM, TUINSTAD Met trots presenteer ik u het werk van drie EN PLEIN AIR schilders buiten Hilversum: STELLA BURGGRAAF, westknollendam, Noord Holland IRIS DUCHATEAU, Driebergen, Utrecht RUDY VOLBEDA, Gelderland/ Overijssel En aan de rechterwand in de centrale hal van het raadhuis vindt u het werk van Hilversumse kunstenaars en schilders: MARK VAN PRAAGH LUDEK TIKOVSKY MONIQUE VAN WIJK EVIE MOL ROZEMARIJN KNEEPKENS ANNETTE KOMBRINK INEKE GNODDE/ ATELIER IN HET GRAS Een preview op deze website is een uitnodiging voor een bezoek aan het raadhuis! Kunstwerken moet je vanwege de belevingsfactor in het echt zien! Het betreft een VERKOOPEXPOSITIE, benader bij interesse de kunstenaar zelf via zijn email adres! |
Zo hangt het raadhuis leeg en zo ineens hangt het vol met mooie werken van : Iris Duchateau, Rudy Volbeda, Stella Burggraaf, Ludek Tikovsky, Mark van Praagh, Evie Mol, Monique van Wijk, Rozemarijn Kneepkens, Annette Kombrink en Atelier in het gras. Welkom op expositie: En plein air Hilversum Tuinstad! Te zien en te koop tot en met 20 september 2019!
SCHILDERIJ VAN DE MAAND SEPTEMBER
Voor een van onze ex-juffen
Boom op het Regina van Poptaplein
olieverf op paneel 24x30
olieverf op paneel 24x30
Samen met de drie en plein air schilders die ik heb uitgenodigd naar Hilversum te komen om het groene karakter vast te leggen: Rudy Volbeda, Iris Duchateau en Stella Burggraaf. Het werk van deze drie goede schilders hangt aan de linkerkant, met een uitwisseling van hun eerdere werk gemaakt in hun eigen omgeving. Aan de rechterkant vindt u het werk van Hilversumse kunstenaars en schilders, zoals Mark van Praagh, Monique van Wijk, Ludek Tikovksky, Evie Mol, Annette Kombrink, Rozemarijn Kneepkens# want Hilversum is mooi!!# speciaal dank aan mijn zus die heeft meegeholpen met het ophangen van de werken. Thanks zus!
HILVERSUM - Hilversum is een tuinstad, maar daar ligt een beetje het stof op. Dat lijkt te komen door alle opknapplannen voor bijvoorbeeld het Stationsplein en de Spoorzone. De nadruk ligt wat dat betreft meer op steen dan op groen. Dat Hilversum wel degelijk een tuinstad is, bewijst de maandag geopende tentoonstelling 'En Plein Air Hilversum Tuinstad’.
Bij sommige schilderijen, die in de hal hangen van het raadhuis, is in één oogopslag duidelijk waar het is. Veel plekken op de hei komen voorbij, maar bijvoorbeeld ook de bijenschans in het Corversbos, de televisietoren op het Mediapark en zelfs het afscheid van beiaardier Freek Bakker is op het doek vereeuwigd.
Ineke Gnodde-Bruijn, zelf een Hilversumse en-plein-air-schilder, heeft het initiatief genomen voor deze verkoopexpositie. Ze benaderde via Facebook schilders van elders uit het land en nodigde diverse schilders uit haar woonplaats uit, waaronder haar docent Mark van Praagh. Tien kunstenaars die samen 54 werken hebben afgeleverd.
De verzameling schilderijen moet duidelijk maken hoe mooi groen 't hier is in de omgeving. Dat Hilversum als tuinstad aan corrosie onderhevig is, vindt Gnodde-Bruijn meer iets voor de echte Hilversummers. "Ik kom uit Alphen a/d Rijn. Toen ik hier voor het eerst op de hei stond, dacht ik dat ik in het buitenland was", verduidelijkt zij.
Dat het beeld afneemt, komt wellicht doordat Hilversum een ander image aanmeet, meent de schilder. “Het heeft met keuzes te maken. Dat de politiek kiest voor Hilversum mediastad is uit economisch oogpunt logisch, maar voor de beleving van de inwoners is dat het groen. Daar ontstaat ook veel contact. Kijk maar naar al die mensen die hun hond uitlaten op de hei. Het groen heeft ontzettend veel impact op de Hilversummers."
Buitenschilderen is een andere dimensie, zo valt maandag na de opening van de verkoopexpositie op te tekenen. "Als je muziek wilt luisteren kun je thuis een cd opzetten, maar het mooiste is om naar een concert te gaan. Dan komt ‘t echt binnen. Datzelfde geldt voor buitenschilderen. Die ervaring vertaalt zich ook op het doek. Daar ben ik van overtuigd", vertelt Rudy Volbeda, een van de tien exposanten. "Het is echt een beleving", vult Gnodde-Bruijn aan.
De verkooptentoonstelling 'En Plein Air Hilversum Tuinstad' is tot en met vrijdag 20 september op doordeweekse dagen te bezichtigen in het raadhuis aan het Dudokpark 1. De openingstijden zijn van maandag tot en met vrijdag 8.30 en 17.00 uur; op donderdag tot en met 19.30 uur.
Bij sommige schilderijen, die in de hal hangen van het raadhuis, is in één oogopslag duidelijk waar het is. Veel plekken op de hei komen voorbij, maar bijvoorbeeld ook de bijenschans in het Corversbos, de televisietoren op het Mediapark en zelfs het afscheid van beiaardier Freek Bakker is op het doek vereeuwigd.
Ineke Gnodde-Bruijn, zelf een Hilversumse en-plein-air-schilder, heeft het initiatief genomen voor deze verkoopexpositie. Ze benaderde via Facebook schilders van elders uit het land en nodigde diverse schilders uit haar woonplaats uit, waaronder haar docent Mark van Praagh. Tien kunstenaars die samen 54 werken hebben afgeleverd.
De verzameling schilderijen moet duidelijk maken hoe mooi groen 't hier is in de omgeving. Dat Hilversum als tuinstad aan corrosie onderhevig is, vindt Gnodde-Bruijn meer iets voor de echte Hilversummers. "Ik kom uit Alphen a/d Rijn. Toen ik hier voor het eerst op de hei stond, dacht ik dat ik in het buitenland was", verduidelijkt zij.
Dat het beeld afneemt, komt wellicht doordat Hilversum een ander image aanmeet, meent de schilder. “Het heeft met keuzes te maken. Dat de politiek kiest voor Hilversum mediastad is uit economisch oogpunt logisch, maar voor de beleving van de inwoners is dat het groen. Daar ontstaat ook veel contact. Kijk maar naar al die mensen die hun hond uitlaten op de hei. Het groen heeft ontzettend veel impact op de Hilversummers."
Buitenschilderen is een andere dimensie, zo valt maandag na de opening van de verkoopexpositie op te tekenen. "Als je muziek wilt luisteren kun je thuis een cd opzetten, maar het mooiste is om naar een concert te gaan. Dan komt ‘t echt binnen. Datzelfde geldt voor buitenschilderen. Die ervaring vertaalt zich ook op het doek. Daar ben ik van overtuigd", vertelt Rudy Volbeda, een van de tien exposanten. "Het is echt een beleving", vult Gnodde-Bruijn aan.
De verkooptentoonstelling 'En Plein Air Hilversum Tuinstad' is tot en met vrijdag 20 september op doordeweekse dagen te bezichtigen in het raadhuis aan het Dudokpark 1. De openingstijden zijn van maandag tot en met vrijdag 8.30 en 17.00 uur; op donderdag tot en met 19.30 uur.
|
Zelfportret in olieverf op papier
50x65
In de eerste week van mei ben ik altijd jarig. Ik heb inmiddels mijn verjaardagsexpositie gevierd in de bibliotheek van Eemnes. Mijn werk hangt daar nog tot 13 mei.
Normaal gesproken kijk ik altijd blijer. En heb ik tevens minder onderkin. Maar dit was dan ook best een klus. Met beperkt palet. Het is nu eenmaal inspannen geblazen met zo'n zelfportret.
Het beperkt palet beperkt je vooral in de blosjes op je wang. Verder is het heel fijn om er mee te werken. Je hoeft minder na te denken over kleurmenging, die voor de hand ligt.
50x65
In de eerste week van mei ben ik altijd jarig. Ik heb inmiddels mijn verjaardagsexpositie gevierd in de bibliotheek van Eemnes. Mijn werk hangt daar nog tot 13 mei.
Normaal gesproken kijk ik altijd blijer. En heb ik tevens minder onderkin. Maar dit was dan ook best een klus. Met beperkt palet. Het is nu eenmaal inspannen geblazen met zo'n zelfportret.
Het beperkt palet beperkt je vooral in de blosjes op je wang. Verder is het heel fijn om er mee te werken. Je hoeft minder na te denken over kleurmenging, die voor de hand ligt.
Geese of Lorentz/ Zwanen van de Lorentzvijver, een seizoenen serie
Glow, by night, by snow!
.Hier zijn ze dan! De zwanen van de Lorentszvijver! Het zijn ganzen, maar omdat ze zo mooi wit zijn, noem ik ze zwanen!
Met hun witte kleur trekken ze de aandacht in hun kleurrijke omgeving. Elk seizoen kleuren de verschillende soorten bomen om de vijver weer anders. Hoogstens de uberwitte en oogverblindende schittering op het water of de fontein zelf concurreren met de witte kleur van hun donzenvacht. Weinig concurrentie. Behalve als het sneeuwt. Zoals afgelopen winter dit een enkele keer gebeurde.
Sinds ik hier in de buurt woon en dagelijks langs de kudde rijdt, heb ik besloten deze zwanen te bestuderen en te schilderen. Dit schilderij, olieverf op papier, is bedoeld als onderdeel van een serie. De aanwezigheid van dieren in de openbare ruimte, dieren die hun eigen plek krijgen van mensen, brengt mij een gevoel van huiselijkheid en gezelligheid. Zoals de kauwende koeien op de hei dat ook doen, zo doen deze zwanen dat ook: gewoon er zijn.
Ik hoop nog meer schilderijen rond deze zwanen te maken en in de maand Maart hoop ik dit schilderij ook af te maken en te exposeren in de bibliotheek van Eemnes.
Welkom bij deze expositie:
vanaf 11 maart in de openbare bibliotheek van Eemnes
Een groepsexpositie van "art by Heart", een expositie samen met Paula Okkerse (pop art), Norah Whitmarsh (Aquarel) en Lenneke van Voorden (Ballet)
Met hun witte kleur trekken ze de aandacht in hun kleurrijke omgeving. Elk seizoen kleuren de verschillende soorten bomen om de vijver weer anders. Hoogstens de uberwitte en oogverblindende schittering op het water of de fontein zelf concurreren met de witte kleur van hun donzenvacht. Weinig concurrentie. Behalve als het sneeuwt. Zoals afgelopen winter dit een enkele keer gebeurde.
Sinds ik hier in de buurt woon en dagelijks langs de kudde rijdt, heb ik besloten deze zwanen te bestuderen en te schilderen. Dit schilderij, olieverf op papier, is bedoeld als onderdeel van een serie. De aanwezigheid van dieren in de openbare ruimte, dieren die hun eigen plek krijgen van mensen, brengt mij een gevoel van huiselijkheid en gezelligheid. Zoals de kauwende koeien op de hei dat ook doen, zo doen deze zwanen dat ook: gewoon er zijn.
Ik hoop nog meer schilderijen rond deze zwanen te maken en in de maand Maart hoop ik dit schilderij ook af te maken en te exposeren in de bibliotheek van Eemnes.
Welkom bij deze expositie:
vanaf 11 maart in de openbare bibliotheek van Eemnes
Een groepsexpositie van "art by Heart", een expositie samen met Paula Okkerse (pop art), Norah Whitmarsh (Aquarel) en Lenneke van Voorden (Ballet)
STILLALIFE@ het Rembrandthuys : het lijnzaadoliekannetje van Rembrandt
In het kader van project lang leve Rembrandt! in het Rijksmuseum
Stilleven oliekannetje in het atelier van Rembrandt, in het Rembrandthuis in Amsterdam
2019 het jaar van Rembrandt
|
|
een optreden samen met Ariane van het liedje
"op de heide "
Bij de opening van mijn expositie in de zanderij.
Check facebook voor updates rondom nieuw werk of creatieve uitspattingen.
DECEMBER
Schilderij van de maand
Schilderij van de maand
t Lagewegje aan de rand van den Hoorn, Texel 40x60 olieverf op 3d linnen
De Zeeuwse Tango - Mijn verzameling
De Zeeuwse tango van mijn dochters. De Zeeuwse tango staat voor het spel van balanceren op de Zeeuwse zeepalen. En is tevens sinds onze vakanties in Zeeland een doorlopend thema in mijn werk. Door middel van schetsen, linodruk, schilderijen en een lied, de Zeeuwse tango, hoop ik dit onderdeel van het Nederlandse strandleven aandacht te geven. In het overzicht van mijn werk vind u de laatste schilderijen van mijn hand. Op Instagram plaats ik met regelmaat schetsen: skizzoatelierinhetgras
|
|
Atelier in het Gras 2018
2017:Stilleven rode vaas met Zeeuwse knoop, te Delft
acryl op doek, 30x30 2018: niet in acryl maar in olieverf |
Nou ja,we zien wel..Bij leven en welzijn
Kunst is mijn voornemen
Creativiteit is mijn taal
Olieverf zit op mijn vacht*
*Vacht is een woord waar mijn vijfjarige dochter mee kwam. Zij gebruikte dit als alternatief voor huid. "Kijk eens mam, zie je die lijntjes? -terwijl ze haar vingerafdruk liet zien- Dat is van mijn vachtje!"
Binnenkort verwacht: de meiden van Vermeer op Instagram: atelier in het gras
Een serie schetsen naar de schilderijen die Vermeer maakte van vrouwen in interieurs. Incl de lof der schilderkunst. Dat wil zeggen :Zijn zelfportret van achteren, dat te vinden in het schilderij met de titel: lof der schilderkunst. Of moet ik zeggen: lof der schilderkonst? |
Zoek de tien verschillen in schilderij van de maand oktober, ' Boom bij de Berlagevijver te Hilversum'
olieverf op 3D doek 24x30 uit verwachte drieluik Berlagevijver
Ik heb hier namelijk in doorgeschilderd
Volg de schetsen van atelier in het gras via Instagram! Check SKIZZOATELIERINHETGRAS
Er zijn inmiddels twee geinteresseerden in het schilderen van zwanen op de wallen. Heb jij ook interesse om mee te gaan? Laat het weten! Het hoeft geen grote groep te zijn, maar hoe meer zielen hoe meer vreugd! Enigszins bekend met schilderen en een bepaalde zelfstandigheid is gewenst!
DOE MEE MET EEN WORKSHOP ZWANEN SCHILDEREN OP DE WALLEN OF EEN KLEURENWANDELING OP DE HEIDE- GEEN PRIJS ALLEEN EIGEN KOSTEN! |
Ik schilder aan de hand van series en Gooische Koeien is een serie daarvan met een speciale website! Wanneer ik weer een koe af heb hoop ik deze te etaleren/exposeren in Hilversum in het Hollands Klompenhuis in de Gooische Brink!
STELLING nav een bezoek aan het stedelijk museum in Alkmaar: De Bergens school manier van schilderen is een reactie op de uitvinding van gaslantaarns en de nieuwe beleving van licht hierdoor...
2017 -2018
IMPRESSIONISTISCH SCHILDEREN BIJ HERMAN TJEPKEMA
Impressionisme is het thema van de lessen bij Herman Tjepkema. Onderstaande schilderijen, variërend van bijna af tot eerste laag, hoop ik mee te nemen en met een impressionistisch oog te benaderen. Daarbij hoop k te leren van het werk van van hedendaagse impressionisten in Nederland. Zoals Roos Schuring, Ben Rikken, Joost Doornik en anderen.
Atelier in het Gras: Ongediplomeerd, Onprofessioneel en een beetje Gek
Koopt u werk van mij, dan sponsort u daarmee mijn lessen en maakt u het mij in staat om me in te zetten voor amateurkunst en kunst die maatschappelijke relevantie in zich draagt
MONT MARTRE VAN HET GOOI 2017
MONTMARTRE, een tijd en plaats voor schilders en musici om elkaar te ontmoeten.
MONTMARTRE, een tijd en plaats voor schilders en musici om elkaar te ontmoeten.
Kijk hoe mooi schilderachtig het Biersteegpleintje is! Het mooiste pleintje van Hilversum en de moeite waard om eens te schetsen!
Wees welkom deze zomer op het terras!
En mocht je de smaak te pakken hebben, voeg je dan toe aan de groep Nomaden Mama's. Deze groep schilders en schetsers van beginner tot gevorderde, van jong tot oud, trekt deze zomer door de Gooi en vechtstreek om te bewonderen, vast te leggen en te leren van elkaar!
Elke dinsdagochtend, check de facebook van Nomaden Mama's voor nieuws en updates. Zowel landschap als portret!
Wees welkom deze zomer op het terras!
En mocht je de smaak te pakken hebben, voeg je dan toe aan de groep Nomaden Mama's. Deze groep schilders en schetsers van beginner tot gevorderde, van jong tot oud, trekt deze zomer door de Gooi en vechtstreek om te bewonderen, vast te leggen en te leren van elkaar!
Elke dinsdagochtend, check de facebook van Nomaden Mama's voor nieuws en updates. Zowel landschap als portret!
Klik hier om te bewerken.
Leren schilderen door het kopieren van meesterwerken......
'Vrouw met hoofddoek' naar Girl with pearl earring van Johannes Vermeer
Johannes Vermeer,
een schilder die met zijn werk van keukenmeiden eerder met het maatschappelijk thema arm en rijk werd geconfronteerd schilderde een meisje met een parel als oorbel.
Anno 2017 waarin er op politiek niveau zelfs gesproken is van een kopvoddentaks, zou ons iets anders in het oog kunnen springen: de hoofddoek!
In een tijd waarin reclame voor porno in een zweefvliegtuig boven het strand als een normaliteit of zelfs vrijheid wordt geinterpreteerd
is het verfrissend dit schilderij weer voor ogen te hebben. Een Nederlands alom geeerd en geprezen exportproduct houdt ons een wereld van schoonheid voor waar we als Nederlanders vervreemd van lijken. En die schoonheid ligt wat mij betreft in de uitdrukking van deze vrouw. Deze uitdrukking wordt door Vermeer benadrukt door het toepassen van een groot licht donker contrast bij het wit van haar ogen. Ik zou zelf geen hoofddoek dragen evenals een kleur in mijn haar, maar snap dat anderen er een waardigheid aan ontlenen of een zekere eerbied, en in ieder geval een rekenschap aan de context en aanwezigheid van anderen.
Johannes Vermeer,
een schilder die met zijn werk van keukenmeiden eerder met het maatschappelijk thema arm en rijk werd geconfronteerd schilderde een meisje met een parel als oorbel.
Anno 2017 waarin er op politiek niveau zelfs gesproken is van een kopvoddentaks, zou ons iets anders in het oog kunnen springen: de hoofddoek!
In een tijd waarin reclame voor porno in een zweefvliegtuig boven het strand als een normaliteit of zelfs vrijheid wordt geinterpreteerd
is het verfrissend dit schilderij weer voor ogen te hebben. Een Nederlands alom geeerd en geprezen exportproduct houdt ons een wereld van schoonheid voor waar we als Nederlanders vervreemd van lijken. En die schoonheid ligt wat mij betreft in de uitdrukking van deze vrouw. Deze uitdrukking wordt door Vermeer benadrukt door het toepassen van een groot licht donker contrast bij het wit van haar ogen. Ik zou zelf geen hoofddoek dragen evenals een kleur in mijn haar, maar snap dat anderen er een waardigheid aan ontlenen of een zekere eerbied, en in ieder geval een rekenschap aan de context en aanwezigheid van anderen.
JUNI- 'IK TOON''MAAND, MAAND VAN DE AMATEURKUNST
Van 28 mei tot en met 17 JUNI een expositie van amateurkunst-schilders, tevens cursisten of deelnemers van het inloopatelier van Mark van Praagh,
Waar? in de Galerie van Hilversum aan de Langestraat 52 in Hilversum!
Hieronder een selectie van drie schilderijen die ik daar hoop te exposeren en te verkopen!
Van 28 mei tot en met 17 JUNI een expositie van amateurkunst-schilders, tevens cursisten of deelnemers van het inloopatelier van Mark van Praagh,
Waar? in de Galerie van Hilversum aan de Langestraat 52 in Hilversum!
Hieronder een selectie van drie schilderijen die ik daar hoop te exposeren en te verkopen!
Tijdens deze week hoop ik ook zelf een dagdeel aanwezig te zijn in de GH. Wees welkom!
DE ZEEUWSE TANGO
Kom erbij Kom erbij! Wees welkom! Trek je schoenen uit en ga lekker in het gras zitten!
Ja! gewoon met blote voeten!
Lekker he? Gras! dat kietelt aan je voeten! Je kunt er lekker in liggen. En soms moet je oppassen. Dan is het nat of er zit een hondendrol in. Maar gras is echt bedoeld op te zitten. Het is de vloerbedekking van de aarde. Iets wat is om te knuffelen, gezellig maakt. En weet je wat het leuke van gras is? Je kunt het heel netjes houden door te grasmaaien. Maar het hoeft niet per se elke week. Kijk maar eens op de heide in Hilversum: daar groeit het gras, dat creme van kleur is, gewoon maar....en het ziet er gewoon netjes uit. Gestructureerd zeggen mensen weleens, met een duur woord bij de koffie.
Nederland heeft heel veel gras, maar weet je, Nederland heeft nog meer! Iets waar mensen in andere landen helemaal voor afreizen. Zand! Een zandbak! Nederland is bijna aan de hele linkerkant een zandbak! En zand kietelt ook een beetje aan je tenen. Het diepe donkere harde zand is koel en het hele lieve fijne zachte witte zand lekker warm. Dat is ook heel lekker om in te zitten en te voelen. En dit fijne witte zand is af en toe, maar af en toe in Nederland, een beetje te heet.
En weet je waar de leukste zandbak is in Nederland? Daar zijn we als Nederlanders nog niet helemaal over uit. De lekkerbekken blijven vaak hangen in het midden van het land in Scheveningen vlakbij the Hague. De wat meer sportieve mensen komen wat verder en trekken van het noorden waar de eilanden zijn naar het zuiden, waar het net lijkt of je in een ander land bent. Want daar moet je eerst Duits praten. Wij als gezin gaan graag naar Breskens. Dat komt omdat we daar onderdak hebben gevonden. Onderdak in een Quadrant. In een schoon veld. Daar zijn we heel erg blij mee! Dat daar een veldje is, gras, dat ook nog schoon is! Daar hoor je niemand over, het ligt alleen besloten in de naam. Mensen zoeken het op een kaart ervoor af, reizen er kilometers voor af. En stappen vervolgens in het huisje. En met geen woord reppen ze over het veldje dat er schoon bij ligt, want ze gaan het liefst direct naar het strand of hangen op de bank.
Zo zijn wij ook blij dat we op onze slippers naar het strand kunnen sjokken. En dat daar een klimkasteel en een glijbaan in de duinen zijn gemaakt! En als je dan van de glijbaan suyst, suys je zooo op het brede grote strand!
Het is heel leuk om te kijken wat iedereen aan het strand doet. Sommigen jutten, van klein tot groot, met een emmertje of een piepend apparaat in hun hand, op zoek naar een schat! Anderen ploffen meteen neer, van een harde week werken. Kinderen rennen vaak eerst naar de kustlijn, de golven! Om met hun tenen het water te voelen. En je kunt er fietsen! Hup Fietsen, de dijk over! Tegen de wind in! Hup over de Deltawerken! Fietsen, fietsen fietsen, tot je een pondje eraf hebt.
In Zeeland heb je echter nog iets bijzonders op het strand. Dat zijn de Zeeuwse palen. De palen die de golven breken.
De palen waar kinderen over lopen en balanceren. Gelukkig geen rekstokken, daar ben ik dan als mama weer blij mee. Nee , gewoon palen. Palen die een beetje bemost zijn, palen waar schelpenfamilies hun thuis vinden. Palen die het niet erg vinden dat er af en toe iemand er over heen loopt. Of ze als pispaal gebruikt!
Ik ben op vakantie geweest naar Zeeland en nam mee terug: de Zeeuwse tango! Nu houd ik van dansen. Hoe leuk is het dat er mensen eigenlijk dansen aan het strand, terwijl je geen melodie hoort? Hoogstens het gebulder en het ritme van de golven. Ik heb er een schilderij van gemaakt en hoop bij leven en welzijn er een serie van te maken: de zeeuwse tango.
Bij een goed schilderij horen woorden. Hetzij verzuchtingen en bewonderingen van de kijker, hetzij een mooi verhaal van de maker, hetzij een bemoediging van een papa of mama.
De woorden uit het lied de zeeuwse tango die bij het schilderij de zeeuwse tango, van de jongen die op de palen danst, horen:
En voorzichtig stapt hij naar voren
Balanceert met uitgestoken hand
En een ritme is geboren
De tango
ritme van het strand
in Nederland!
Familie Boersma, bedankt voor jullie gastvrijheid! We hopen in de zomer weer te genieten van het Zeeuwse landschap en jullie LEGO museum! Daar zal de jongen na wat plastisch chirurgische ingrepen ook verder dansen. Ik dacht aan de kant van de trap.
Kom erbij Kom erbij! Wees welkom! Trek je schoenen uit en ga lekker in het gras zitten!
Ja! gewoon met blote voeten!
Lekker he? Gras! dat kietelt aan je voeten! Je kunt er lekker in liggen. En soms moet je oppassen. Dan is het nat of er zit een hondendrol in. Maar gras is echt bedoeld op te zitten. Het is de vloerbedekking van de aarde. Iets wat is om te knuffelen, gezellig maakt. En weet je wat het leuke van gras is? Je kunt het heel netjes houden door te grasmaaien. Maar het hoeft niet per se elke week. Kijk maar eens op de heide in Hilversum: daar groeit het gras, dat creme van kleur is, gewoon maar....en het ziet er gewoon netjes uit. Gestructureerd zeggen mensen weleens, met een duur woord bij de koffie.
Nederland heeft heel veel gras, maar weet je, Nederland heeft nog meer! Iets waar mensen in andere landen helemaal voor afreizen. Zand! Een zandbak! Nederland is bijna aan de hele linkerkant een zandbak! En zand kietelt ook een beetje aan je tenen. Het diepe donkere harde zand is koel en het hele lieve fijne zachte witte zand lekker warm. Dat is ook heel lekker om in te zitten en te voelen. En dit fijne witte zand is af en toe, maar af en toe in Nederland, een beetje te heet.
En weet je waar de leukste zandbak is in Nederland? Daar zijn we als Nederlanders nog niet helemaal over uit. De lekkerbekken blijven vaak hangen in het midden van het land in Scheveningen vlakbij the Hague. De wat meer sportieve mensen komen wat verder en trekken van het noorden waar de eilanden zijn naar het zuiden, waar het net lijkt of je in een ander land bent. Want daar moet je eerst Duits praten. Wij als gezin gaan graag naar Breskens. Dat komt omdat we daar onderdak hebben gevonden. Onderdak in een Quadrant. In een schoon veld. Daar zijn we heel erg blij mee! Dat daar een veldje is, gras, dat ook nog schoon is! Daar hoor je niemand over, het ligt alleen besloten in de naam. Mensen zoeken het op een kaart ervoor af, reizen er kilometers voor af. En stappen vervolgens in het huisje. En met geen woord reppen ze over het veldje dat er schoon bij ligt, want ze gaan het liefst direct naar het strand of hangen op de bank.
Zo zijn wij ook blij dat we op onze slippers naar het strand kunnen sjokken. En dat daar een klimkasteel en een glijbaan in de duinen zijn gemaakt! En als je dan van de glijbaan suyst, suys je zooo op het brede grote strand!
Het is heel leuk om te kijken wat iedereen aan het strand doet. Sommigen jutten, van klein tot groot, met een emmertje of een piepend apparaat in hun hand, op zoek naar een schat! Anderen ploffen meteen neer, van een harde week werken. Kinderen rennen vaak eerst naar de kustlijn, de golven! Om met hun tenen het water te voelen. En je kunt er fietsen! Hup Fietsen, de dijk over! Tegen de wind in! Hup over de Deltawerken! Fietsen, fietsen fietsen, tot je een pondje eraf hebt.
In Zeeland heb je echter nog iets bijzonders op het strand. Dat zijn de Zeeuwse palen. De palen die de golven breken.
De palen waar kinderen over lopen en balanceren. Gelukkig geen rekstokken, daar ben ik dan als mama weer blij mee. Nee , gewoon palen. Palen die een beetje bemost zijn, palen waar schelpenfamilies hun thuis vinden. Palen die het niet erg vinden dat er af en toe iemand er over heen loopt. Of ze als pispaal gebruikt!
Ik ben op vakantie geweest naar Zeeland en nam mee terug: de Zeeuwse tango! Nu houd ik van dansen. Hoe leuk is het dat er mensen eigenlijk dansen aan het strand, terwijl je geen melodie hoort? Hoogstens het gebulder en het ritme van de golven. Ik heb er een schilderij van gemaakt en hoop bij leven en welzijn er een serie van te maken: de zeeuwse tango.
Bij een goed schilderij horen woorden. Hetzij verzuchtingen en bewonderingen van de kijker, hetzij een mooi verhaal van de maker, hetzij een bemoediging van een papa of mama.
De woorden uit het lied de zeeuwse tango die bij het schilderij de zeeuwse tango, van de jongen die op de palen danst, horen:
En voorzichtig stapt hij naar voren
Balanceert met uitgestoken hand
En een ritme is geboren
De tango
ritme van het strand
in Nederland!
Familie Boersma, bedankt voor jullie gastvrijheid! We hopen in de zomer weer te genieten van het Zeeuwse landschap en jullie LEGO museum! Daar zal de jongen na wat plastisch chirurgische ingrepen ook verder dansen. Ik dacht aan de kant van de trap.
Schilderijen rondom het thema LANDSCHAP
waarvan enkele ge-exposeerd in Bistro Vos
waarvan enkele ge-exposeerd in Bistro Vos
Mijn logo, waarmee ik signeer lijkt een beetje op een eiffeltoren, maar alles in Nederland is kleiner. Het is een ezel in het gras om mijn 'atelier in het gras' aan te duiden. Mocht je het als tent zien, dan vind ik dat ook een mooie. Verre voorouders van mij, de vikingen, de familietak Tensen uit Westfriesland, hebben in hun familiewapen een tent staan die staat voor gastvrijheid. Heel zeker weten doe ik het niet, maar dat las ik in een blad waarin Caroline Tensen, waar wij verre familie van zijn, hier op wees toen ze werd geinterviewd over de inrichting van haar huis.
Gastvrijheid spreekt mij en ik weet mijn vele familieleden aan de Bruijn kant die zich hebben beziggehouden met vluchtelingenwerk op wat voor manier dan ook. Kritische geluiden tot in Australie toe:-)
Maar goed, bij deze dus de introductie van mijn logo. Dit keer geschilderd in de kleur Aarde groen.
Gastvrijheid spreekt mij en ik weet mijn vele familieleden aan de Bruijn kant die zich hebben beziggehouden met vluchtelingenwerk op wat voor manier dan ook. Kritische geluiden tot in Australie toe:-)
Maar goed, bij deze dus de introductie van mijn logo. Dit keer geschilderd in de kleur Aarde groen.
HET FAMILIERARITEITEN-KABINET
Over Politiek en Gezin
Een circus met schoonheden, gekkigheden en rariteiten
|
Dit kabinet is een coalitie van kunstenaars
en het hele jaar 2017 in ontwikkeling Ben jij kunstenaar en heb jij ook iets moois gemaakt rond dit thema, laat het weten! Eerst een expositie op deze website en later een selectie van deze stukken als expositie ergens anders! |
Foto. Titel: NEE NEE. Hoe wordt het gevecht in de Nederlandse samenleving tegen de vrije markt vormgegeven? Individueel per huishouden met de NEE stickers. Deze stickers kleuren het straatbeeld in Nederland oranje, maar dragen geen gastvrijheid uit.
|
Schilderij. 30x40 olieverf. Titel: Vrouw met hoofddoek
|
Project Rozemarijn Kneepkens i.s.m. Atelier in het gras Object: THEEZAK VAN DE PARTICIPATIE
SAMENLEVING met de tekst: Participatie Neem de Tijd Waaraan participeer jij? Economie of samenleving? |
Schets. Titel: Kopen, kopen, kopen!
Mark Rutte, Vader des vaderlands in Nederland, zonder gezin. |
Golden Retreiver, van Tineke van Bronsveld ART10style
20 x 30 chamotteklei wit
Huisdieren zijn belangrijk voor het Nederlandse gezin. 59 procent van de gezinnen bezit een huisdier. 18 procent bezit een hond. Dat hier ook politieke visie over bestaat bewijst de aanwezigheid van de Partij van de Dieren, die sinds de laatste verkiezingen in 2017 weer mocht rekenen op toename van kiezers.
20 x 30 chamotteklei wit
Huisdieren zijn belangrijk voor het Nederlandse gezin. 59 procent van de gezinnen bezit een huisdier. 18 procent bezit een hond. Dat hier ook politieke visie over bestaat bewijst de aanwezigheid van de Partij van de Dieren, die sinds de laatste verkiezingen in 2017 weer mocht rekenen op toename van kiezers.
Lied van de Rode Roos - een lied dat verwijst naar een familie en verzets verhaal uit de Tweede Wereldoorlog
|
Ditmaal geen schilderij, zelfs geen afbeelding, maar een soort van illustratie van een gebeurtenis een hele tijd geleden aan de hand van een lied, een gedicht van een familielid Ans Roos dat ik op muziek wil zetten.
optekening van een gedicht van Ans Roos (een zus van mijn oma) in gevangenschap tijdens de tweede wereldoorlog. Een gedicht dat zij schreef naar aanleiding van het bijzondere bezoek van haar moeder in de gevangenis. Ans over het bezoek van haar moeder: " ze bracht voedsel, maar het meest fijne en indrukwekkende was dat ze een roos meenam, uit haar tuin. We waren met 8 personen in een eenpersoonscel en die roos was een schat. " Ans schreef een gedicht zonder titel. Ik gebruik de woorden voor een lied en geef het de titel: de Rode Roos Ach, misschien is dat voor duizend jaren ook gebeurd: Op tafel staat een rode roos, rechtop, stil en achteloos in het koren, zuiver en vlekkeloos Zo, alsof de werelden nog niet bestonden en mensen elkaar niet wondden. Het onrecht dat als wortels uit de aarde schoot, langzaam het pure vreet En dat het zo geviel, de treurnis in de ziel te doen wijken voor de vreugde om een rode roos. Het is die geur van een rode roos, het is de hand van moeder die hem plukte en hem meebracht Om de treurnis in de ziel te doen verlichten. uit: de familie Roos in oorlogstijd Herinneringen aan 1940-1945 door John Bruyn |
GEZOCHT: (TEKST/TONEEL)SCHRIJVER voor het schrijven van een verhaal, leesboek rondom de tweede wereldoorlog, met mijn oudtante Antje Geerling Roos als hoofdpersoon. Zij zat in het verzet en werkte samen met de Joop Westerweelgroep om Joden te helpen onderduiken en te vertrekken naar Palestina. Ze maakte ook deel uit van de verzetgroep die het Amsterdamse bevolkingsregister vernietigde aan de plantage en die werd verraden. Ze overleefde twee werkkampen waaronder Ravensbruck.
Ze schreef een gedicht in haar gevangenschap aan de weteringschans in Amsterdam, op wc papier. Deze woorden, naar aanleiding van het bezoek van haar moeder met een roos, heb ik op muziek gezet. Het lied van de rode roos, zie boven.
Er is veel documentatie, een boekje geschreven door mijn oom John Bruyn, ook over haar broer en politieman cornelis roos die ligt begraven in bloemendaal. Haar werk staat verder beschreven in onder andere een boek over de Joop westerweelgroep over nonconformisme en er ligt zelfs een brief gericht aan Himmler bij mijn vader op zolder. Hieronder een lijst met literatuur.
Heb je interesse?
Enthousiasme is een pre! Laat het weten!
Ze schreef een gedicht in haar gevangenschap aan de weteringschans in Amsterdam, op wc papier. Deze woorden, naar aanleiding van het bezoek van haar moeder met een roos, heb ik op muziek gezet. Het lied van de rode roos, zie boven.
Er is veel documentatie, een boekje geschreven door mijn oom John Bruyn, ook over haar broer en politieman cornelis roos die ligt begraven in bloemendaal. Haar werk staat verder beschreven in onder andere een boek over de Joop westerweelgroep over nonconformisme en er ligt zelfs een brief gericht aan Himmler bij mijn vader op zolder. Hieronder een lijst met literatuur.
Heb je interesse?
Enthousiasme is een pre! Laat het weten!
eerder verschenen boeken waarin aandacht is besteed aan het verzetswerk van Antje Roos en de rest van het gezin waruit ze kwam:
Hans Schippers
Lebram
Hans Schippers
Lebram
Zeeuwse tango
Em-A7-B7 refrein: Kom pak mijn hand, we gaan naar t strand De wind waait lekker deur! 't Is soms wat koud in Nederland Maar het is hier gezallig heur! |
|
Politieke wensenlijst (lokaal in Hilversum) in willekeurige volgorde
-Spreek bedrijven aan op hun maatschappelijke verantwoordelijkheid en begin bij de NS. De NS, met drie stations in Hilversum, ziet kennelijk een wisselgeldautomaat niet als onderdeel van klantenservice en draagt hier geen verantwoordelijkheid voor. Daarmee draagt ze dagelijks bij aan overlast ervaren door ondernemers in de buurt van het station en overlast gevoeld door klanten. In geval van eerlijke concurrentie op de markt van vervoer en geen noodzaak tot vervoer zou de overheid zich niet moeten mengen in bedrijfskwesties. Dat is in het geval van de NS niet.
spreek ze verder aan op het feit dat er sprinters rijden zonder wc en beweeg ze om bij te dragen aan wc's voor ouderen, kinderen en zieken die hier dagelijks overlast door ervaren. Hilversum zou met haar slechte wegennetwerk nadruk moeten leggen op het gebruik van openbaar vervoer.
-Vergroen de GGZ. Stel de natuur in gaan als vast onderdeel van elke behandelprogramma in de geestelijke gezondheidszorg en maak dit mogelijk!
-Check de reguliere GGZ die nu toegangspoort is voor alle inwoners van Hilversum op haar beleid.
Intern voert zij een beleid van ambulantisering, maar wanneer je kijkt naar hoe de zorg op beleidsniveau wordt geregeld geldt ambulante hulp alleen in uiterst
-Verder met de gemeente als bewaker van de kwaliteit van deze zorg:
Eis dat in een GGZ aan de balie, ook al is het een grote organisatie, een entree zou moeten kunnen verwachten die voldoet aan de verwachting van hulp:
-bij mensen die in staat van verwarring zijn, die dus bij uitstek de GGZ in en uitlopen zorg je dat er niet elke dag iemand anders bij de receptie zit die nog niet eens alle medewerkers kent ook
-herstel de receptiegewoonte dat mensen zich wel of niet moeten aanmelden
- bewaak de kwaliteit van zorg en zorg dat de medewerkers genoeg tijd hebben voor overleg, speciaal in de intakefase.
-Regel goed openbaar vervoer van en naar het ziekenhuis. Speciaal vanuit Hilversum Noord, waar daar behoefte aan is.
-Steeds meer ouderen zouden thuis moeten wonen. Draag bij aan de leefbaarheid van deze ouderen die veelal in sociaal isolement leven door het plaatsen van bankjes.
-Maak een politiek punt van het gebruik en functioneren van buurthuizen. Buurthuizen zijn enorm belangrijk in de verandering van zorg: van regionaal naar wijkniveau
Woning beleid en leefbaarheid
Zorg dat Hilversummers die al een tijd wonen zich niet genoodzaakt zien om te verhuizen omdat de markt wordt overspoeld door mensen van buitenaf. Zorg dat de woningen verkocht door woningcorporaties alleen aan Hilversummers wordt aangeboden.
Mijn stelling: Je hebt tenminste drie jaar nodig om je ergens thuis te voelen, in een straat, buurt of dorp. Wanneer een overheid hier beleid op voert vergroot je de leefbaarheid in eigen stad. Er zullen meer mensen zijn die zich willen inzetten in hun buurt.
Ondernemerschap
EXPOSITIE IN LOPES DIAS tot 6 MAART 2017
Laat weten of je interesse hebt om op een zaterdag plein air zwanen te schilderen op de oudezijds achterburgwal. van 9.00- 16.00, geen kosten behalve eigen gemaakte. Neem je eigen materiaal mee.
Bij genoeg animo prik ik een datum eind januari en februari. Een kudde zwanen heeft voor gemeenschap Oudezijds 100 een haven en wordt gevoed door de portier van Casa Rosso. |
Te koop , portier op de wallen, een veiling die loopt tot 1 januari 2018
De bieder met het hoogste bedrag voor dit impressionistische werk wint dit schilderij. Het volledige bedrag gaat naar een organisatie die Prostituees helpt uit hun werk te stappen, hetzij legaal of illegaal. Of een organisatie die zich inzet tegen mensenhandel.
Klik hier om te bewerken.
Klik hier om te bewerken.
Liedje
|
Le rythme de la mer
est le rythme de votre vie reflux et flux alternatif si enfilees jours |
vagues
roulent marche comme une eternelle chanson ecouter la mer est silencieuse sur le miracle de la vie |
refrein:
je veux je veux la vie lentement lentement sans perdre |
Ik weet wat mijn eigen angsten zijn
en met mijn naarstige zoektocht naar God
heb ik ook kennis gemaakt met zijn angst
Dat had ik niet mee willen maken
En de scheiding
die in de intieme gemeenschappen, lees traditionele gemeenten plaats vindt?
Dat zal hij je waarschijnlijk niet mededelen
die gebeurt gewoon
tussen mensen door
zelfs door mensen heen
zonder aankondiging
gewoon 'natuurlijk'
hoera voor de god die alles kan
refr
je veux
je veux ma vie
lentemenet lentement
lentement
sans perdre
Mocht mijn leven een verrassing, gemis of schade betekenen
alle dank en eer hiervoor aan de regisseur
want dit scenario had ik zelf niet kunnen bedenken.
en met mijn naarstige zoektocht naar God
heb ik ook kennis gemaakt met zijn angst
Dat had ik niet mee willen maken
En de scheiding
die in de intieme gemeenschappen, lees traditionele gemeenten plaats vindt?
Dat zal hij je waarschijnlijk niet mededelen
die gebeurt gewoon
tussen mensen door
zelfs door mensen heen
zonder aankondiging
gewoon 'natuurlijk'
hoera voor de god die alles kan
refr
je veux
je veux ma vie
lentemenet lentement
lentement
sans perdre
Mocht mijn leven een verrassing, gemis of schade betekenen
alle dank en eer hiervoor aan de regisseur
want dit scenario had ik zelf niet kunnen bedenken.
tevens te zien in Lopes Dias
Over Kunst voor bij de koffie
Mijn opvatting over kunst (november 2016)
Kunst is wat mij betreft in de eerste plaats een discipline wel of niet gebaseerd op talent. Een kunde die voor een groot deel aan te leren is. Waardevolle kunst draagt relevantie in maatschappelijk opzicht met zich mee. Dat wil zeggen dat het betekenis heeft en draagt voor de mensen in de tijd waarin het is gemaakt en/ of op een later tijdstip.
Of iets kunst wordt genoemd zou je als uitroep bij de kijker van het werk moeten laten.
Persoonlijk vind ik kunst een uiting van datgene wat in je leeft en in ieder geval iemand anders zou het mooi moeten vinden.
Mark van Praagh noemde mij naar aanleiding van mijn werk tot nu toe een impressionistische expressionist. Dat vind ik leuk om te horen en dat neem ik als schilder de komende tijd mee. Maar wat betekent het eigenlijk, impressionistisch expressionist? Het klinkt een beetje als de term Marokkaanse Nederlander bij mij in de oren. Als het het volgende betekent dan noem ik mijzelf graag zo;
'Schilderen is voor mij een uiting en ik richt me graag op datgene wat ik mooi vind en doe het graag zo mooi als mogelijk.' En 'keep on going''is mijn motto. Of zoals mijn vader zei, 'hou de vaart erin'.
Schilderen blijft in ieder geval voor mij als uiting, geboren in therapie, belangrijk. En verder lijkt het mij leuk om waardevolle, maatschappij relevante, kunst te maken.
Sinds mijn start als ongediplomeerde onprofessionele schilder heb ik ontdekt dat je als amateur tegenwoordig belangrijk bent in het dagelijks levensonderhoud van de professionele kunstenaar. Kunstenaars tegenwoordig leven voornamelijk niet meer van subsidies, maar van inkomsten uit het onderwijs.
Verder heb ik ontdekt dat je als amateur niet teveel lessen moet nemen. Wil je goed worden in het vak van schilder, dan kun je het beste een opleiding van restaurateur volgen. Als je meesterwerken voor je werk onder de loep moet nemen en restaureren, dan leer je het meest aldus Hans van Moerkerken.
tot zover mijn bakje koffie bij het onderwerp kunst, het eeuwige dilemma
Stellingen voor bij de thee (later op de dag):
Kunst is als een jas, hij moet in ieder geval iemand passen. En wanneer het niet aan een kapstok hangt kan het voor rommel zorgen.
Het verhaal van de Rode Roos
November 2016: In memoriam- fotoos en woorden aan mijn moeder
IN MEMORIAM mijn moeder, Krina Bruijn- Kruijswijk,
geboren in Den Haag, 25 april 1943 gestorven maandag 17 oktober 2016 in verpleegtehuis Oudshoorn te Alphen aan den Rijn. Het afscheid en de condoleance vond dinsdag 25 oktober plaats van 9.45 tot 10.20 in de Gereformeerde kerk vrijgemaakt in Alphen aan den Rijn. Daarop aansluitend volgde de dankdienst voor haar leven. In deze dienst ging ds Koster (DGK) voor en speelde Gerben orgel. De tekst is Psalm 103: 2-5 Een blijmoedige tekst die opa en oma Kruijswijk met haar geboorte hebben meegegeven, destijds midden in de oorlog. |
Irene Oudewaal, jeugdvriendin uit Scheveningen sprak de volgende woorden op de begrafenis:
Lieve Arie, kinderen, kleinkinderen, familie en vrienden,
Krina, m'n lieve, vrolijke, sociale en goedlachse jeugdvriendin, uit de Namensestraat in Scheveningen, is heengegaan naar haar Schepper. Wij speelden als kind vaak buiten; knikkeren in het putje bij haar huis, blikje trap op het pleintje, rolschaatsen, lijnbal en stoepbal. Op zondagmiddag ging Krina nog weleens meewandelen met ons gezin op het strand.
Een gedichtje:
het ritme van de zee
is het ritme van je leven
eb en vloed
wisselen elkaar af
als aaneengeregen dagen
golven
rollen af en aan
als een eeuwigdurend lied
luisteren naar de zee
is stil worden
bij het wonder
van het leven
We zaten allebei op de Willem de Zwijgerschool.
Krina schreef toen in mijn poësie album dit versje;
Twee open oogjes
Een hartje van goud
Een zuiver geweten
Zorg dat je het behoudt.
Op de middelbare school scheidden onze wegen. Maar we hielden contact.
's Avonds gingen we bij Krina thuis spelletjes doen of quatre mains spelen op de piano.
Ook ging Krina een keer mee naar een feestavond op Zandvliet, mijn middelbare school.
We moesten in cocktailjurk verschijnen. We voelden ons prinsessen.Daar hebben we nog een mooie foto van.
En toen we 14 waren heeft Krina mij geholpen met eten klaar maken voor ons gezin, omdat mijn moeder en oudste zus op vakantie waren. We schrokken wel dat andijvie zo kan slinken, we kochten toen gauw wat appelmoes erbij!
Van mijn vader kregen we allebei een horloge, daar waren we heel blij mee.
Op zondagmiddag ging ik weleens mee met Krina naar haar kerk.
En op tweede Pinksterdag gingen we met een groep jongeren van de kerk roeien , jawel eerst op de fiets ernaar toe! Dat was heel gezellig.
In onze tuin hadden wij een hok met duiven. Op een film die mijn vader maakte staat Krina met een jong duifje in haar hand en aait het dier zo teer.
En ik herinner me ineens dat ik ook op een vakantie mee mocht met Krina en haar familie, ik meen dat het in Amersfoort was.
En we zijn samen een keer naar de bioscoop geweest, naar de Noorse film; "En eeuwig zingen de bossen" . Een schitterende natuurfilm.
Krina is getuige geweest bij mijn huwelijk, dat geeft aan hoe hecht onze band was.
Daarna zagen we elkaar minder. Ieder had een eigen gezin en we woonden ver van elkaar.
Samen zijn we nog een keer naar een reünie van de Willem de Zwijgerschool geweest.
In die tijd ging Krina achteruit met haar gezondheid.
Met veel liefde en hulp van Arie, Christine en de andere familieleden kon Krina nog lang thuis blijven. Heel bewonderenswaardig.
Samen met José hebben we Krina bezocht.
De eerste keer was ze blij en heel aanhankelijk.
De tweede keer was ze heel ver weg en verdrietig. Maar bij het weggaan noemde ze mijn naam: Irene. Daar waren we blij mee.
Nu mag Krina rusten in vrede en wens ik, mede namens José, de familie Gods zegen toe bij het verwerken van het verlies van Krina.
Mijn bijdrage in de dankdienst, een lied en verder niet voorgelezen hieronder een geschreven tekst
Licht Geel
Break the dawn with an ever with an everlasting song close your eyes and wait quietly for so long a soft smooth and lightly yellow crawls up high to lighten up the world and reflect in your eyes as the sun as the sun will reach out high as the sun as the sun will reach out high wake up free bird with a view of glimm'ring glammouring dawn On the grassroots that stood out dark and stand still strong in a field that is white as snow reaches out for the sun to grow as the sun as the sun will reach out high as the sun as the sun will reach out high Een God die veel beloftes kan geven, maar als het puntje bij paaltje komt je niet kan helpen, machteloos staat en je zogezegd naait bij het leven?
Ik weet nog wel dat er bij het Bospark in Alphen aan den Rijn bij de kerk een bordje hing: vergeet God niet! Het had iets hulpeloos, had God hulp nodig? En dat beeld is helaas niet veranderd, sterker nog, alleen bevestigd. Zonder jouw medewerking is hij tot niets in staat. Dat is beangstigend als je hem belijdt als almachtig! Een dominee die graag praat maar keek naar wat schoon was en tot slot zijn eigen hart zocht? Een vader die doof is? Mijn moeder was met haar praktische inslag en gezelligheid een verademing. Ze was geen feminist, zoals ze destijds vast de keuze heeft gehad, maar voegde zich naar het gezag. En dat heeft misschien wel wat gekost op persoonlijk vlak denk ik altijd. Zoals haar schroom bevestigd om niet het woord te nemen, ook al bakten de mannen er niets van. En dat terwijl ze enthousiast kon vertellen, to the point en in de juwelier vast lastige klanten ter woord heeft gestaan! Maar wat ze in haar doen en laten liet zien was dat relaties belangrijker waren en dan in de eerste plaats in het gezin. Belangrijker dan welke instantie dan ook. Ze was ondernemend en fanatiek, een ster in sjoelen, en voetbalde in haar jeugd als meisje uit een enigszins deftig milieu gewoon op straat. Ze speelde met vriendinnetjes uit haar buurt ook al waren ze niet van de kerk. Passie voorop. Mijn moeder begreep mijn denken niet en dat vond ik moeilijk, maar tegelijk liet zij ook zien hoe het anders kon. Niet denken, gewoon doen! altijd blijven lachen! en die niet waagt die niet wint! zijn voor mij de belangrijkste erfenissen. En hoe God over haar dacht? Ik durf het helaas niet te zeggen en dat is mijn eigen strijd geweest. In de week dat ik naar Jan Zijlstra ging kreeg zij een hartaanval en sindsdien is ze patient. Ik heb weleens in profetieen gehoord dat er iets in de weg stond, een kadaver en vermoed dat dat mijn dementerende moeder was. Gek he? God mag het zeggen. Of zwijgt Hij liever in deze zoals hij gewoon is geweest op de moeilijkste momenten? |
IN HET GRAS- fotoverslag door Ineke en Ariane Gnodde
|
De woorden die ik wil geven aan het in gedachtenis houden van mijn dementerende en daarmee stervende moeder. Zoals ik haar graag wil herinneren.
Deze tekst heb ik geschreven voor bij het portret hierboven dat ik eerder heb geschilderd.
Deze tekst heb ik geschreven voor bij het portret hierboven dat ik eerder heb geschilderd.
Weltrusten mama,
Ik had niet verwacht op deze manier afscheid te nemen, u toe te zien, zonder hoop op herstel.
Te zien hoe u af en toe huilde, steeds minder begrip had en minder woorden kreeg om een zin uit te brengen.
En als kind steeds meer een toeschouwer te worden van u. Heen en weer geslingerd te worden tussen pessimistische vooruitzichten en lijdzaam toezien wat de aftakeling van dementie met een mens kan doen.
Tot de momenten van lachen om gekkigheden bij vlagen. zoals krenten in een vieze pap.
Gewaarwordingen van uw zijn te zien, die ik eerst schokkend vond en daar doorheen een waardering die blijft. Een blijheid met uw aanwezigheid al kon u zelf geen betekenis meer geven aan dit zijn. Een blijvend herkennen ook al was uw kijken daar niet meer naar.
Daar zit ze, Krina Bruijn Kruijswijk, mijn mama. Zonder kunstgebit. Maar het is niet erg. We kunnen nog knuffelen. En verwonderd: ze ziet er niet meer uit, maar haar wangen zijn gewoon nog net zo zacht.
En zoals Christine u trouw heeft bezocht en verzorgd en in haar bezoeken u consequent opgewekt aansprak, zo antwoordde u haar herkenbaar, opgewekt terug, vaak ook met een zoen.
De momenten van zelfspot die u hanteerde om met uw eigen gebrek om te gaan. Ik begreep ze eerst niet, nu wel. Lachen is altijd belangrijk voor u geweest. Altijd blijven lachen. Niet teveel denken. Altijd het positieve van dingen inzien!
En lachen, dat heeft u gedaan! En ik vermoed dat u daarin ongemerkt een voorbeeld voor anderen bent geweest. In ieder geval voor mij!
En uw vrolijkheid was in ieder geval een aansteker op de verjaardagen met ooms en tantes die altijd zo gezellig waren. Wat een plezier zeg! Wat een grappen zeg. Aan de lachsalvo's wisten we als kinderen dat we met 'goed volk' te maken hadden.
Waar u in de voorbereiding zich zorgen kon maken om uw specialiteit: de zalmsalade, en met uw scheveningse achtergrond en lekkerbekjes van broers en zussen met kritische vissenogen, moet dat destijds natuurlijk vast een halszaak geweest zijn, die zalmsalade.
Na de deurbel kwamen opeenvolgend na een paar advocaatjes flinke lachsalvo's van de tantes op een rij: tante Truus, tante Greet en tante Ferry. Er was altijd wel wat te lachen. Ze konden er wat van! Ik herinner me de uitschieters van tante Greet als opvallend. Die kun je trouwens getekend zien in haar gezicht. Gezellig was het in ieder geval en u genoot daar zichtbaar van. En ik genoot, wij als kinderen genoten, daarvan mee!
Het lachen staat bij u getekend. Dat zie je aan uw kraaienpootjes en aan uw wangen, bolle wangen. Een zachte lieve uitstraling. Een uitstraling die ik heb geprobeerd weer te geven door het te schilderen. Ik vraag me af wat uw reactie zou zijn geweest als ik u het schilderij zou laten zien bij besef.
Waarschijnlijk een gekscherend 'Ben ik dat? Ben je mal? Kijk ik echt zo? hou toch op'
Dan zou ik zeggen: Nee mama, klopt, ik ben nog maar net bezig met schilderen. Dat tweede portret is wel beter gelukt vind ik, al blijf ik wel slecht in verhoudingen. En, hoopvol, hij is nog niet af. De ogen zijn altijd lastig, wat schevig of te groot. Maar u heeft wel echt een rechte neus hoor, glimmende pret oogjes en bolle wangen.
"Ahh kom hier lieverd." En dan kwam altijd de knuffel.
De krenten.
U droeg geen kunstgebit meer maar kon toch lachen. U droeg geen scherp zicht meer, maar was toch waardig. U stootte onverstaanbare mengsels van zinnen uit, maar we voerden toch een gesprek. U herkende u kinderen niet meer, laat staan u kleinkinderen. Maar alsof uw basiszintuigen u nooit in de steek hebben gelaten. U rook ze. Kinderen waren uw alles. En wanneer er een klein kind in de buurt kwam werd u al blij. Op het moment dat u niet meer gericht kon kijken en het kind kon zien in uw rolstoel, u werd wel blij en maakte daarmee contact. Zoals we u herkenden. Dat is mama.
En die kinderen, het kostte u als ik u moest geloven niets, u poepte ze er zo uit. Daar keek ik dan later bij mijn eigen bevallingen wel van op. Een paar minuten persen, thats all. Zei u dan lachend. En ik had met mijn kritische houding, eigen bloederige ervaringen en wetenschappelijke diploma dat niet zomaar aangenomen en checkte de staten. Ja, het klopte gewoon. Een paar minuten. Ik had gewoon te maken met een supermoeder. Gewoon, die natuurlijke. Die er niet over nadenkt, maar de oerkrachten gewoon aanwend. Voluit, ten positieve. Volle kracht voorruit, voorruit met dat gezin. Hupsakee weer een kind! Ter opbouw van het gemoed, ter ondersteuning van het hoofd van het gezin. En daarmee natuurlijk ter opbouw van de hele Nederlandse samenleving natuurlijk. Want wij stemmen geen CDA, maar het gezin is toch wel de hoeksteen van de samenleving hoor.
Al kwam je met politiek bij mijn moeder niet heel erg ver. 'Het zal wel' met een van de twee mooie kritische wenkbrauwen spits omhoog gekruld. Als wilden ze aanduiden: komt daar uit de wollige brei van debatterende (lees strijdlustige) woorden, veelal uit de mond van mijn vader, ook nog wat zinnigs. Alleen datgene wat eten uit de pot opleverde kreeg aandacht. Als ze geen GPV zou stemmen dan was ze denk ik gewoon gaan zweven. Ik zou in ieder geval niet kunnen achterhalen op wie ze zou stemmen met welk argument. Ik vermoed degene die het minst ruzie zou maken in de politiek. Diegene die gewoon het liefst is en zinnige dingen zegt.
Terug naar de praktijk, zoals mijn moeder zonder diploma daar een kei in was.
.....En na al die vreselijke weeen poepte ze Jan er uit. Haar liefste en enige zoon. Ze nam een kleine adempauze van een paar jaar en ploep. Daar kwam de avontuurlijke weglopende Carla, haar nuchtere lieve dochter met zware botten en uitgebreide sinterklaassurprises, kostte haar ook maar een paar minuten. En vlak daarop, alsof ze de smaak te pakken had, wierp ze mij op de wereld. Alsof het niks was. Een kind met veel talenten, dat dacht. En toen, weliswaar zonder diploma, maar toch een geslaagd moeder, werd haar nest bekroond met niet nog een jongen genaamd Arjan, maar Christine, haar lieve kleine meisje. Die ze graag thuis wilde houden. Een lieve mama, een verzorgende en ik denk nog steeds aan cultureel antropologe in spe.
NATUURLIJK wilde zie die houden! Dacht ze vast, verontwaardigd in het ziekenhuisbed op haar twee en veertigste! En misschien had ze dat ook nog wel uitgeroepen daar in die kraamkamers tegen die onbeholpen dokter. Pummel! Heb je al die maanden gedragen komt zo'n arts met de vraag of je het kind wel wilt houden. 'Bezopen is die vent!' heeft ze vast en zeker gezegd.
U bent lief mama. Lief lief lief! Dat was u zelf maar u vond het ook belangrijk om deze eigenschap of uitstraling ook te zien bij anderen.
Liefde.
U nam dingen voor lief die tegen zaten. Tegenslagen: toen papa werkloos raakte ging u moedig thuiswerk doen en later thuiszorg. En moeilijke situaties of onhebbelijkheden die u uw uitspraak van "ohh, ik kan het niet hebben" ontlokten.
Liefde
En daarmee had u gevoel voor harmonie.
Geen ruzies. Die waren niet welkom in huis.
"Lief zijn voor elkaar!" Ik hoor het mezelf nu tegen Ariane en Saar zeggen.
En U bent een radicale onbekeerde koffiedrinker. Geen surrogaat of haags bakkie, maar echte koffie. Met daarbij doordeweeks een megakoek en in het weekend gebak. Elk koffiemoment moest benut worden. Daar had u zelfs een wapen voor: een grote bel. Die hing onderaan de trap. We hebben het geweten. Zelfs als we elkaar niets meer hadden te vertellen was het toch: ding dong en klonk er in een hoge E toon: KOFFIE!
En enkele minuten later volgde dan na een plof in de bank en een nip van het kopje een verzuchting. 'Ahhh lekker bakkie koffie!'
Mama, U bent niet echt een Scheveningse lekkerbek, maar zogezegd een Scheveningse lachebek. U bent een knuffelbeer. En beren doen 'neusje, neusje' zoals de Maori dat doen. Ook met de rakkers van beren. En u als grote knuffelbeer had een zacht perzikhuidje. Echt nog zachter dan u grote zus tante Ferry.
Uw haar was wat grijzer geworden sinds de begrafenis van oma. Maar uw wangen bleven in vorm. U had echte wangen. Aanwezige wangen, je kunt er niet om heen. Wangen, superzacht door de zeep. Nee, geen make up kwam eraan te pas zei u altijd trots, alleen zeep.
Je weet niet wat je met lijden moet, maar je moet er doorheen. Dat hoor je van anderen die met verlies te maken hebben gehad. Zo erg dat het zo'n pijn deed. Maar er zitten gelukkig ook krenten in de pap. In die vieze, brrr, vieze havermoutpap. De krenten, die je niet verwacht, maar die je wel nodig hebt om die vieze pap naar binnen te krijgen. Te aanvaarden dat het leven zo kan lopen. En dat daar doorheen er momenten zijn om te koesteren. Momenten om te lachen.
Krenten, om te lachen. En al is het geen gezicht zo een gezicht zonder kunstgebit. Een lach op dat verwrongen gezicht van u is als een krent in de pap. Daarom zou u zelf waarschijnlijk gelachen hebben. Lief bent u en lachen is gezond. Dat heb ik van u geleerd en daar ben ik naast uw credo: "wie niet waagt, die niet wint" erg dankbaar voor!
Afscheid nemen, ik heb er op therapeutische basis mee geoefend, kan ik eigenlijk niet. En onze taal was ook nonverbaal in het knuffelen, dus loslaten past mij daarin beter. Zonder woorden.
Zoals een blad van de boom in stilte dwarrelt en nederligt op de grond.
Daar getuige van zijn.
Zo zou ik het afscheid willen aanvaarden. En het loslaten willen beoefenen.
Ik had niet verwacht op deze manier afscheid te nemen, u toe te zien, zonder hoop op herstel.
Te zien hoe u af en toe huilde, steeds minder begrip had en minder woorden kreeg om een zin uit te brengen.
En als kind steeds meer een toeschouwer te worden van u. Heen en weer geslingerd te worden tussen pessimistische vooruitzichten en lijdzaam toezien wat de aftakeling van dementie met een mens kan doen.
Tot de momenten van lachen om gekkigheden bij vlagen. zoals krenten in een vieze pap.
Gewaarwordingen van uw zijn te zien, die ik eerst schokkend vond en daar doorheen een waardering die blijft. Een blijheid met uw aanwezigheid al kon u zelf geen betekenis meer geven aan dit zijn. Een blijvend herkennen ook al was uw kijken daar niet meer naar.
Daar zit ze, Krina Bruijn Kruijswijk, mijn mama. Zonder kunstgebit. Maar het is niet erg. We kunnen nog knuffelen. En verwonderd: ze ziet er niet meer uit, maar haar wangen zijn gewoon nog net zo zacht.
En zoals Christine u trouw heeft bezocht en verzorgd en in haar bezoeken u consequent opgewekt aansprak, zo antwoordde u haar herkenbaar, opgewekt terug, vaak ook met een zoen.
De momenten van zelfspot die u hanteerde om met uw eigen gebrek om te gaan. Ik begreep ze eerst niet, nu wel. Lachen is altijd belangrijk voor u geweest. Altijd blijven lachen. Niet teveel denken. Altijd het positieve van dingen inzien!
En lachen, dat heeft u gedaan! En ik vermoed dat u daarin ongemerkt een voorbeeld voor anderen bent geweest. In ieder geval voor mij!
En uw vrolijkheid was in ieder geval een aansteker op de verjaardagen met ooms en tantes die altijd zo gezellig waren. Wat een plezier zeg! Wat een grappen zeg. Aan de lachsalvo's wisten we als kinderen dat we met 'goed volk' te maken hadden.
Waar u in de voorbereiding zich zorgen kon maken om uw specialiteit: de zalmsalade, en met uw scheveningse achtergrond en lekkerbekjes van broers en zussen met kritische vissenogen, moet dat destijds natuurlijk vast een halszaak geweest zijn, die zalmsalade.
Na de deurbel kwamen opeenvolgend na een paar advocaatjes flinke lachsalvo's van de tantes op een rij: tante Truus, tante Greet en tante Ferry. Er was altijd wel wat te lachen. Ze konden er wat van! Ik herinner me de uitschieters van tante Greet als opvallend. Die kun je trouwens getekend zien in haar gezicht. Gezellig was het in ieder geval en u genoot daar zichtbaar van. En ik genoot, wij als kinderen genoten, daarvan mee!
Het lachen staat bij u getekend. Dat zie je aan uw kraaienpootjes en aan uw wangen, bolle wangen. Een zachte lieve uitstraling. Een uitstraling die ik heb geprobeerd weer te geven door het te schilderen. Ik vraag me af wat uw reactie zou zijn geweest als ik u het schilderij zou laten zien bij besef.
Waarschijnlijk een gekscherend 'Ben ik dat? Ben je mal? Kijk ik echt zo? hou toch op'
Dan zou ik zeggen: Nee mama, klopt, ik ben nog maar net bezig met schilderen. Dat tweede portret is wel beter gelukt vind ik, al blijf ik wel slecht in verhoudingen. En, hoopvol, hij is nog niet af. De ogen zijn altijd lastig, wat schevig of te groot. Maar u heeft wel echt een rechte neus hoor, glimmende pret oogjes en bolle wangen.
"Ahh kom hier lieverd." En dan kwam altijd de knuffel.
De krenten.
U droeg geen kunstgebit meer maar kon toch lachen. U droeg geen scherp zicht meer, maar was toch waardig. U stootte onverstaanbare mengsels van zinnen uit, maar we voerden toch een gesprek. U herkende u kinderen niet meer, laat staan u kleinkinderen. Maar alsof uw basiszintuigen u nooit in de steek hebben gelaten. U rook ze. Kinderen waren uw alles. En wanneer er een klein kind in de buurt kwam werd u al blij. Op het moment dat u niet meer gericht kon kijken en het kind kon zien in uw rolstoel, u werd wel blij en maakte daarmee contact. Zoals we u herkenden. Dat is mama.
En die kinderen, het kostte u als ik u moest geloven niets, u poepte ze er zo uit. Daar keek ik dan later bij mijn eigen bevallingen wel van op. Een paar minuten persen, thats all. Zei u dan lachend. En ik had met mijn kritische houding, eigen bloederige ervaringen en wetenschappelijke diploma dat niet zomaar aangenomen en checkte de staten. Ja, het klopte gewoon. Een paar minuten. Ik had gewoon te maken met een supermoeder. Gewoon, die natuurlijke. Die er niet over nadenkt, maar de oerkrachten gewoon aanwend. Voluit, ten positieve. Volle kracht voorruit, voorruit met dat gezin. Hupsakee weer een kind! Ter opbouw van het gemoed, ter ondersteuning van het hoofd van het gezin. En daarmee natuurlijk ter opbouw van de hele Nederlandse samenleving natuurlijk. Want wij stemmen geen CDA, maar het gezin is toch wel de hoeksteen van de samenleving hoor.
Al kwam je met politiek bij mijn moeder niet heel erg ver. 'Het zal wel' met een van de twee mooie kritische wenkbrauwen spits omhoog gekruld. Als wilden ze aanduiden: komt daar uit de wollige brei van debatterende (lees strijdlustige) woorden, veelal uit de mond van mijn vader, ook nog wat zinnigs. Alleen datgene wat eten uit de pot opleverde kreeg aandacht. Als ze geen GPV zou stemmen dan was ze denk ik gewoon gaan zweven. Ik zou in ieder geval niet kunnen achterhalen op wie ze zou stemmen met welk argument. Ik vermoed degene die het minst ruzie zou maken in de politiek. Diegene die gewoon het liefst is en zinnige dingen zegt.
Terug naar de praktijk, zoals mijn moeder zonder diploma daar een kei in was.
.....En na al die vreselijke weeen poepte ze Jan er uit. Haar liefste en enige zoon. Ze nam een kleine adempauze van een paar jaar en ploep. Daar kwam de avontuurlijke weglopende Carla, haar nuchtere lieve dochter met zware botten en uitgebreide sinterklaassurprises, kostte haar ook maar een paar minuten. En vlak daarop, alsof ze de smaak te pakken had, wierp ze mij op de wereld. Alsof het niks was. Een kind met veel talenten, dat dacht. En toen, weliswaar zonder diploma, maar toch een geslaagd moeder, werd haar nest bekroond met niet nog een jongen genaamd Arjan, maar Christine, haar lieve kleine meisje. Die ze graag thuis wilde houden. Een lieve mama, een verzorgende en ik denk nog steeds aan cultureel antropologe in spe.
NATUURLIJK wilde zie die houden! Dacht ze vast, verontwaardigd in het ziekenhuisbed op haar twee en veertigste! En misschien had ze dat ook nog wel uitgeroepen daar in die kraamkamers tegen die onbeholpen dokter. Pummel! Heb je al die maanden gedragen komt zo'n arts met de vraag of je het kind wel wilt houden. 'Bezopen is die vent!' heeft ze vast en zeker gezegd.
U bent lief mama. Lief lief lief! Dat was u zelf maar u vond het ook belangrijk om deze eigenschap of uitstraling ook te zien bij anderen.
Liefde.
U nam dingen voor lief die tegen zaten. Tegenslagen: toen papa werkloos raakte ging u moedig thuiswerk doen en later thuiszorg. En moeilijke situaties of onhebbelijkheden die u uw uitspraak van "ohh, ik kan het niet hebben" ontlokten.
Liefde
En daarmee had u gevoel voor harmonie.
Geen ruzies. Die waren niet welkom in huis.
"Lief zijn voor elkaar!" Ik hoor het mezelf nu tegen Ariane en Saar zeggen.
En U bent een radicale onbekeerde koffiedrinker. Geen surrogaat of haags bakkie, maar echte koffie. Met daarbij doordeweeks een megakoek en in het weekend gebak. Elk koffiemoment moest benut worden. Daar had u zelfs een wapen voor: een grote bel. Die hing onderaan de trap. We hebben het geweten. Zelfs als we elkaar niets meer hadden te vertellen was het toch: ding dong en klonk er in een hoge E toon: KOFFIE!
En enkele minuten later volgde dan na een plof in de bank en een nip van het kopje een verzuchting. 'Ahhh lekker bakkie koffie!'
Mama, U bent niet echt een Scheveningse lekkerbek, maar zogezegd een Scheveningse lachebek. U bent een knuffelbeer. En beren doen 'neusje, neusje' zoals de Maori dat doen. Ook met de rakkers van beren. En u als grote knuffelbeer had een zacht perzikhuidje. Echt nog zachter dan u grote zus tante Ferry.
Uw haar was wat grijzer geworden sinds de begrafenis van oma. Maar uw wangen bleven in vorm. U had echte wangen. Aanwezige wangen, je kunt er niet om heen. Wangen, superzacht door de zeep. Nee, geen make up kwam eraan te pas zei u altijd trots, alleen zeep.
Je weet niet wat je met lijden moet, maar je moet er doorheen. Dat hoor je van anderen die met verlies te maken hebben gehad. Zo erg dat het zo'n pijn deed. Maar er zitten gelukkig ook krenten in de pap. In die vieze, brrr, vieze havermoutpap. De krenten, die je niet verwacht, maar die je wel nodig hebt om die vieze pap naar binnen te krijgen. Te aanvaarden dat het leven zo kan lopen. En dat daar doorheen er momenten zijn om te koesteren. Momenten om te lachen.
Krenten, om te lachen. En al is het geen gezicht zo een gezicht zonder kunstgebit. Een lach op dat verwrongen gezicht van u is als een krent in de pap. Daarom zou u zelf waarschijnlijk gelachen hebben. Lief bent u en lachen is gezond. Dat heb ik van u geleerd en daar ben ik naast uw credo: "wie niet waagt, die niet wint" erg dankbaar voor!
Afscheid nemen, ik heb er op therapeutische basis mee geoefend, kan ik eigenlijk niet. En onze taal was ook nonverbaal in het knuffelen, dus loslaten past mij daarin beter. Zonder woorden.
Zoals een blad van de boom in stilte dwarrelt en nederligt op de grond.
Daar getuige van zijn.
Zo zou ik het afscheid willen aanvaarden. En het loslaten willen beoefenen.
Klik hier om te bewerken.
serie Amsterdam
Ik durfde op een zonnige dag Amsterdam te bezoeken,
Bepakt en bezakt met krijtjes en schetsboeken stapte ik- na lang zoeken- op de fiets om voor het eerst in mijn leven ook eens het vondelpark te beleven. En op zoek naar schilderb're plekken zag ik heus wat mooi stekken. En alhoewel de vleeschouwerij stond leeg zo waren niet de ramen in elke steeg! maar wat was ik ontdaan bij het zien van deze schoone zwaan! Ik stapte meteen van mijn fiets in de oudezijds achterburgwal op de grens van theater Rosso en oudezijds 100 En ja 100 is bijzonder in dit geval want wat is er met dit getal? Voor gemeenschap oudezijds 100 ligt de aanlegsteiger voor deze vliegende reddingsbrigade, heel bijzonder De Rosse Rosso portier bedient ze elke dag met eten en in de winter? In de winter mag je weten komen ze met het grote getal, wel 100! en wordt de 'warme' rosse buurt hiermee overdonderd Geen kutjes of tieten te zien of eindigen met een leege zak Maar een vertederend glimlach misschien door een gratis show van dit waardig wonder in ons leven. Neerlands trots vliegt en zwemt onder de 'majoor Bosshardt brug' door reeds 20 jaar lang om voorbijgangers een hart onder de riem te steken Dus bezoek je de rosse buurt in ons stadse hoofdkwartier? Ga dan naar oudezijds 100 en bekijk dit wonder sta stil, bekeer* je en vind daar je plezier! (wellicht met een kopje koffie) En de zwaan? De zwaan is pas geemancipeerd Zij fliederfladdert, flirt en flaneert echter niet vluchtig en bezweet zij heeft geen portier, raam of bewaker nodig Maar verdedigt zichzelf afdoende met een flinke beet om verder haar eigen weg te vervolgen in vrijheid van lust en schreien gespeend En nu denk ik dan Van wie toch, van wie toch leerde de zwaan, maar ook de portier dit wel bevinden? Daar kwam geen schoolboek aan te pas Een man die een vrouw dient en zie, een kind doet de was bekeren = omkeren |
|
Serie Amsterdam
Naar aanleiding van het dagje voorstudie voor pintar rapido Amsterdam ben ik met veel foto's terug gekomen. Ik schilder mijn kijk op amsterdam op 30x40 doeken of panelen met eerste kwaliteit olieverf in meerdere lagen. Het eindresultaat hoop ik hier ook weer te geven.
Vondelpark Amsterdam
De verschillen in tinten groen is hier een uitdaging en de weergave van zonlicht. Verder ben ik nog aan het bedenken welke toets of stijl ik wil benadrukken in dit schilderij: impressionistisch, of iets vager en dromeriger via droog penseel in combi met sterke lijntjes zoals Mauve in zijn buitenstudies deed met waterverf en schetsende lijnen. Wordt vervolgd. |
portier sexclub Amsterdam,
het blauwe oog moet nog verder worden uitgewerkt |
Montelbaantoren, ieder kunstenaar die wil integreren in Nederland moet in ieder geval een stadsgezicht met bootjes van Nederland geschilderd hebben:-)
|
Fotoverslag zomerexpositie aug sep 2016 in de Boomberg te Hilversum
Plein air zomer 2016 in het Gooi
Afgelopen zomer een plein air schildercursus bij Hermen Tjepkema gevolgd met de Gooise landgoederen als locatie. Onder andere in Gooilust geweest. Het schilderij hiervan in grafische stijl staat hier niet bij en kun je bewonderen in de expositie in de Boomberg, het trappenhuis. Links een zicht op bootjes in impresionistische stijl en rechts een boom (de eerste dag van de cursus) op landgoed Boekensteyn. Hilversum en s Graveland zijn mooi!
Verder heb ik op de Hilversumse heide geschilderd die nog in bloei staat ! Mooie lila paarse heide en mooie oranje besjes van de amerikaanse vogelkers(?) kun je nu ws nog vinden.
Ik had mijn oog eerder laten vallen op een mooie bessenstruik bij het bluk en de zandverstuiving, helaas is deze leeggegeten. Dus is het een zicht op de zandverstuiving geworden met een mooie boom en zonnebrand factor 50 en hoed ( zie middelste plaatje).
Verder heb ik op de Hilversumse heide geschilderd die nog in bloei staat ! Mooie lila paarse heide en mooie oranje besjes van de amerikaanse vogelkers(?) kun je nu ws nog vinden.
Ik had mijn oog eerder laten vallen op een mooie bessenstruik bij het bluk en de zandverstuiving, helaas is deze leeggegeten. Dus is het een zicht op de zandverstuiving geworden met een mooie boom en zonnebrand factor 50 en hoed ( zie middelste plaatje).
Fotoverslag vakantie zomer 2016
Klik hier om te bewerken.
samenvatting zomer 2016
Wat anderen over haar zeiden toen zij overleed:
van David en Hetty Cohen: 'De beste vrienden, die ik ooit in mijn leven heb gehad, waren die, die ik tijdens de oorlog heb leren kennen. Ik heb zoveel geleerd wat levensopvattingen betreft en de daadwerkelijke uitvoering van deze opvattingen. Het bleef niet bij woorden. En bij deze vrienden, die zo dachten en handelden hoorde Ans geheel.'
van David en Hetty Cohen: 'De beste vrienden, die ik ooit in mijn leven heb gehad, waren die, die ik tijdens de oorlog heb leren kennen. Ik heb zoveel geleerd wat levensopvattingen betreft en de daadwerkelijke uitvoering van deze opvattingen. Het bleef niet bij woorden. En bij deze vrienden, die zo dachten en handelden hoorde Ans geheel.'
3D KUNSTOBJECT: Doekje
Doekje
Een van de veranderingen in mijn dagelijks leven sinds ik schilder is niet alleen een ezel bij ons in de woonkamer. Sinds ik de grote schilderstap heb gewaagd naar schilderen met olieverf heeft stof ook meer betekenis gekregen. de grote witte onderbroeken die van oma zouden zijn, maar natuurlijk regelrecht bij de zeeman vandaan kwamen ( deze is voor An:-) worden volop dankbaar gebruikt. Dit is echter mijn eerste doekje en deze heb ik dan ook ingelijst. Zoals je ziet.
Van mijn denkbeeldige opleiding in de schilderkunst heb ik nu mijn master 3d object afgerond met deze inzending. Geheel in de lijn ( en misschien al een traditie te noemen in de moderne kunst) van de 3d objecten die je weleens in stedelijke moderne musea tegenkomt. Hoe hebben ze dit in vredesnaam opgebouwd en pakken ze het weer in en blijft het goed? Deze opstelling op het dekbed gedrapeerd is ook geheel tijdelijk te noemen. Het is inmiddels ook weer opgeruimd.
En ik kan er wel om heen praten zoals dat in de conceptuele kunst gewaardeerd wordt, maar eigenlijk vond ik het teveel werk om het doekje aan te binden en op te spannen. Ik ben bovendien niet handig met stof (alleen ontwerpfase ms nog) en bewonder anderen voor hun kunde hierin. Maar ik ben wel dankbaar voor dit doekje!
Ik heb de kleuren redelijk in balans zie ik nu, niet gewerkt in lagen, en ik bespeur nu zelfs de primaire kleuren geel, rood, en blauw in dit spontane werk. Helaas kan ik niet eruit afleiden welk schilderij met dit doekje gemoeid ging. Misschien kan ik mijn volgende doekjes: onderbroeken en broekjes, uiteengereten hoeslakens en retro pyjama's bij het finishen van het schilderij eraan vastnieten. Zoals de muggen, vliegen en zandkorrels in van Goghs schilderijen werden gewaardeerd zal dan ms over honderd jaar, wanneer het beeldscherm kijken weer uit de mode is en de schilderkunst floreert, men weer met bewondering kijken naar de achterkant van mijn schilderijen. En daarmee de onderbroeken die de Zeeman inmiddels kinderarbeidvrij wist te maken.
Lang leve de fotografie en nietsvermoedende, maar de immer onbevooroordeelde en alles waarderende hedendaagse kunstkijker!
Een van de veranderingen in mijn dagelijks leven sinds ik schilder is niet alleen een ezel bij ons in de woonkamer. Sinds ik de grote schilderstap heb gewaagd naar schilderen met olieverf heeft stof ook meer betekenis gekregen. de grote witte onderbroeken die van oma zouden zijn, maar natuurlijk regelrecht bij de zeeman vandaan kwamen ( deze is voor An:-) worden volop dankbaar gebruikt. Dit is echter mijn eerste doekje en deze heb ik dan ook ingelijst. Zoals je ziet.
Van mijn denkbeeldige opleiding in de schilderkunst heb ik nu mijn master 3d object afgerond met deze inzending. Geheel in de lijn ( en misschien al een traditie te noemen in de moderne kunst) van de 3d objecten die je weleens in stedelijke moderne musea tegenkomt. Hoe hebben ze dit in vredesnaam opgebouwd en pakken ze het weer in en blijft het goed? Deze opstelling op het dekbed gedrapeerd is ook geheel tijdelijk te noemen. Het is inmiddels ook weer opgeruimd.
En ik kan er wel om heen praten zoals dat in de conceptuele kunst gewaardeerd wordt, maar eigenlijk vond ik het teveel werk om het doekje aan te binden en op te spannen. Ik ben bovendien niet handig met stof (alleen ontwerpfase ms nog) en bewonder anderen voor hun kunde hierin. Maar ik ben wel dankbaar voor dit doekje!
Ik heb de kleuren redelijk in balans zie ik nu, niet gewerkt in lagen, en ik bespeur nu zelfs de primaire kleuren geel, rood, en blauw in dit spontane werk. Helaas kan ik niet eruit afleiden welk schilderij met dit doekje gemoeid ging. Misschien kan ik mijn volgende doekjes: onderbroeken en broekjes, uiteengereten hoeslakens en retro pyjama's bij het finishen van het schilderij eraan vastnieten. Zoals de muggen, vliegen en zandkorrels in van Goghs schilderijen werden gewaardeerd zal dan ms over honderd jaar, wanneer het beeldscherm kijken weer uit de mode is en de schilderkunst floreert, men weer met bewondering kijken naar de achterkant van mijn schilderijen. En daarmee de onderbroeken die de Zeeman inmiddels kinderarbeidvrij wist te maken.
Lang leve de fotografie en nietsvermoedende, maar de immer onbevooroordeelde en alles waarderende hedendaagse kunstkijker!
Opa in de kast- portret van mijn opa Jan Bruijn
Opa, wat een bewogen leven moet u hebben gehad!
Ik heb opa niet gekend.
Hij stond altijd in de kast.
Geportretteerd en ingelijst naast het portret van oma. Oma Theetje, Theodora.
Donker en kil deden de zwart wit foto's aan.
Oma met een wat flauwe glimlach en opa met een strak gezicht, iets verwilderd haar en een felle blik.
Zo heb ik ze gekend.
En van horen zeggen heb ik ze natuurlijk gekend.
Via mijn vader, die niet veel vertelde over hem. Ze woonden in een mooi groot huis en hadden een mooie grote tuin in Ermelo.
En ze waren een van de eersten of een van de weinigen met een auto, geparkeerd voor het huis.
Hij werkte als verzekeringsagent op de Biblebelt en was een gewaardeerd ouderling in de gereformeerde kerk vrijgemaakt.
Hij kon debatteren als de beste en was zeer betrokken en behulpzaam bij het leven en lijden van andere mensen.
Zo zou hij ook het enigszins arm rijk verschil dat tussen de twee Utrechtse kerken van de gereformeerde kerk vrijg. (Utrecht Noord West en Centrum) bestond hebben bestreden.
En er hing een donkere schaduw aan die kant van de familie, aan zijn kant dus. Mijn moeder trok altijd een vies gezicht en bibberde alsof ze kippevel had. Ze zei dat er altijd een nare sfeer bij haar schoonouders thuis hing en ze kon het weten, want ze hadden in hun eerste huwelijksjaren bij opa en oma in huis gewoond.
En mijn vader, aan het hoofd van de tafel gezeten, had daar geen weerwoord voor.
Wat mijn moeder zei voelde alsof het wel moest kloppen. De portretten in de kast getuigden ervan, ze waren ook niet echt vrolijk. En mijn vader vertelde ook niet veel en anders op een cynische manier. Bovendien zou mijn tante ook niet voor niets in therapie moeten hebben gezeten en zelfmoord hebben gepleegd.
Nee, we hadden het thuis liever over de vrolijke Kruijswijken kant met de gekke, goedlachse, grappige en lieve ooms. Met ogen in hun rug, prikkebaarden en flaporen die je naar binnen kon klappen en scheveningse vissenogen en centenbakken van lippen. Daar gingen de broers en zussen wat jovialer met elkaar om. Daar was niet zoveel ergs te noemen, behalve dan het verlies van een waardevol garnalenkroket recept van opa's visserszaak.
Gelukkig was er ook nog een lichtpuntje van die kant te noemen. Iets waar we het wel over konden hebben bij de koffie.
Opa en oma Bruijn waren 'righteous among the nations''. Er stond een boompje in Yad Vashem geplant. Aangevraagd door de Joden die bij hen konden schuilen tijdens de Tweede Wereld oorlog.
Mijn vader was altijd enthousiast bij bezoek van een tante van de Roos kant. Mijn oma heette Roos van achteren.
Tante Ans, die twee werkkampen had overleefd, was zelfs een keer op bezoek geweest met souvenirs uit Israel. Ik vond haar er eng mager en verbitterd uitzien.
Dat was vast door de verschrikkingen van de tweede wereld oorlog heb ik later gedacht. Nu mijn oom Jan een documentatie heeft geschreven weet ik ook meer over deze periode.
Opa was eigenlijk gewoon een held. Iemand die zijn leven op het spel zette om anderen te helpen. En zo deed de hele familie Roos. Ze gingen in de volksmond het platteland op om met Joden te leuren werd gezegd. En de tantes hielpen Joden over straat en over het perron in Amsterdam tussen de Duisters door naar hun onderduikadres.
Ik weet niet of hij het heeft meegemaakt de plaatsing van het boompje bij Yad Vashem. Oma wel. en mijn vader en oom zijn later ook nog geweest en hebben in Israel Corrie ten Boom ontmoet.
Naast een boompje voor hen was er ook een boompje voor tante Ans en nog een boompje voor een ander echtpaar uit de familie. En ome Kees staat nu op een plaquette op het gebouw de plantage in Amsterdam, naast Artis. Omdat hij als politieagent meegeholpen had het bevolkingsregister op te blazen.
Dat zijn spannende verhalen om te horen en om als kleinkind wel trots over te zijn. Wat zou ik doen?
Nu ik weer wat jaren verder ben, het een en ander heb meegemaakt op psychisch gebied, denk ik:
Opa wat moet u een bewogen leven hebben gehad!
U heeft de oorlog meegemaakt. Van buiten en van binnen.
Ten tijde van de oorlog in Nederland bent u gereformeerd vrijgemaakt geworden, als enige van het gezin waaruit u kwam. Wat bewoog u hiertoe?
U hielp Joden met gevaar voor eigen leven. Maakte mee dat uw zwager gefussilleerd werd en zijn vrouw en kinderen achter moest laten. En de wereld ging gewoon door. En uw schoonzus, die eerder de kerk verliet, werd als verzetsstrijdster in de oorlog door de duitsers opgepakt, zat gevangen aan de weteringseschans en overleefde twee werkkampen. U maakte mee dat de Nederlandse Joden die kampen hadden overleefd terugkwamen in een ongastvrij land. En hiermee bent u vast stilgezet bij de vraag waar je je leven voor hebt ingezet, voor de vrijheid maar ook de medemenselijkheid van een land? Dan blijkt de Nederlandse vrijheid een bedrog.
Ik heb van horen zeggen dat u een gewaardeerd ouderling was, pastoraal begaafd, met de leden Utrecht Centrum. En dat u tegen het verschil van arm en rijk in de vrijgemaakte kerk, een verschil dat zichtbaar werd in utrecht centrum en noord west, hebt gestreden.
Nu weet ik inmiddels ook dat u tegelijkertijd een lid was van het satanisme en vrijmetselarij. En het schijnt ook dat u kippebloed dronk. Waarom in vredesnaam? Wat bewoog u?
Was het armoede? Was het een deceptie van de Nederlandse vrijheid die geen betere wereld voortbracht? Wat was uw smeekgebed toen u op uw knieeen tot God bad? Een gebed om genade? Genade voor uw kinderen? Genade voor de kinderen van uw kinderen?
En dit zijn dan de vragen waar je geen antwoord op krijgt. Want een portret in de kast praat niet. Het portret spreekt voor mij boekdelen. En brengt een dubbel gevoel. Wat zou ik graag eens met u gepraat hebben, om te ontdekken wie u nou precies bent. Humor? Scherp van zin? Wat zijn de waarden die u wilde overdragen? Wat bracht u de ervaring van leven bij?
Maar een gevoel van binnen die maakte dat ik u helemaal niet wil kennen. Bent u wel te vertrouwen?
Was het een goed gelukte foto? Herkende u uzelf erin? Wat dreef u bij de keuze om midden in oorlogstijd mee te werken aan een scheuring van een kerk en een scheiding van wegen binnen uw familie? Wat bewoog u om in te gaan op het verzoek om uw leven te wagen in oorlogstijd en anderen daarmee te helpen. En wat bewoog u om uw ziel te verkopen en het leven van uw kleinkinderen op het spel te zetten? Dat het een bewogen leven moet zijn geweest daarvan ben ik inmiddels van overtuigd. Maar wat bewoog u?
Mijn opa na de oorlog als verzekeringsagent was gefortuneerd. De wereld bevangen met angst door de wreedheden en willekeur daarin gepleegd, zal hebben bijgedragen aan de markt van verzekeringen. Het zal geen toeval geweest zijn dat u op de biblebelt uw verzekeringen moest slijten. U was immers goed uit de oorlog gekomen en had uw betrouwbaarheid en geloofwaardigheid bewezen.
Uw foute keuze als righteous among the nations heeft echter gevolgen gehad voor het welzijn van uw kleinkinderen. Mij heeft het in verwarring gebracht en ieder ander familie lid een vorm van angst. Ik hoop dat mijn neef Jan met een beter gevoel naar uw portret kan kijken dan met de gemengde gevoelens die het bij mij oproept.
Opa wist u dat uw dochter later zelfmoord heeft gepleegd? En dat ik, uw kleindochter, heel even in de armen van oma heeft gelegen vlak voordat zij stierf? En dat ik in mijn studententijd in Utrecht heb gestudeerd en gekerkt in Utrecht centrum. En dat het me opviel dat de ouderen die ik daar ontmoette, zo bang waren dat ze pastoraal tekort zouden komen? En dat mij met last vervulde, de last van het gevoel van te moeten zorgen voor ouderen. En dat mijn gedachten daar later over waren dat u daar vast een ruine heeft achtergelaten op pastoraal gebied.
Weet u dat ik mijn beschermde wereld verliet en s ochtends naar Utrecht centrum ging en s middags opgelucht naar de vinyard en dat voelde als een wereld van verschil? Van een kerk waar er wat van je werd verwacht en waar een last op je schouders drukte van verantwoordelijkheid naar een kerk waar je er gewoon mocht zijn en ik me als kind kon voelen.
En weet u dat ik ondanks mijn worstelingen die u waarschijnlijk zou herkennen, getrouwd ben met mijn man. Een kleinzoon van een NSBer. In dezelfde kerk op dezelfde plek waar u ten tijde van de oorlog ouderling bent geweest?
Opa, weet u dat ik nog steeds niet weet wat ik met 'uw kant', uw portret moet? Maar dat ik wel heel blij ben geworden met de verhalen van oom Jan over de familie Roos? Het gedicht van tante Ans heeft bij mij een lied teweeg gebracht en bijgedragen aan een thema in mijn leven: het belang van schoonheid temidden van ellende. Ik heb een lied gemaakt op de gitaar naar aanleiding van haar gedicht op wc papier toen ze in de gevangenis zat en een roos van uw schoonmoeder kreeg. Een heldin die dichtte met eenvoudige woorden!
En dat ik blij ben met de nalatenschap van jullie heldendaden en de bijzondere ontmoetingen met Joodse mensen in mijn leven. Zo kwam ik laatst in Amsterdam een echtpaar tegen half Joods (vrouw) en man met ouders in het verzet. Ik heb ze het boekje van oom Jan meegegeven.
en ik word blij van een portret van opa Roos die een venter was (en waarschijnlijk ook op straat zong of in ieder geval vast heeft gefloten), en een van de eerste psychiatrisch verpleegkundige moet zijn geweest buiten kerkverband (?). Die verder vrolijk moet zijn geweest van inborst, principieel en strijdbaar in woord (debat) en daad. Venterschap zou weer meer onderdeel moeten worden van de Nederlandse samenleving:-) al is het alleen maar vanwege de leefbaarheid en de sociale controle die het met zich meebrengt.
Ik heb me verwonderd over het verhaal van oom kees die vlak voor zijn fusillatie zijn dochter, nog geen dag oud, mocht vasthouden en psalm zingend en met rust en slagroomtaart op die dag gefusilleerd werd.
En ik voelde me ontroerd toen ik ontdekte dat precies de Bijbeltekst over de liefde die ik persoonlijk in gebed eens van iemand kreeg ook op het grafsteen stond van oom Kees.
Was dat ms ook het resultaat van uw smeekgebed op knieeen? Het gebed om genade? Ik hoop het. Dat gebed is dan in ieder geval vervuld, en God is trouw gebleken. Genade is gekomen. Mijn leven is om andere redenen verkeerd gelopen weet ik nu.
Hoewel mijn oma volgens mijn vader elke dag bad om een behouden thuiskomst van zijn werk gebeurde er toch een ongeluk. Opa reed met de eerste en enige auto van de straat tegen de achterkant van een vrachtwagen aan. Hij overleed als gevolg hiervan, vrouw en kinderen achterlatend. En een portret met veel onbeantwoorde vragen.
Ik heb opa niet gekend.
Hij stond altijd in de kast.
Geportretteerd en ingelijst naast het portret van oma. Oma Theetje, Theodora.
Donker en kil deden de zwart wit foto's aan.
Oma met een wat flauwe glimlach en opa met een strak gezicht, iets verwilderd haar en een felle blik.
Zo heb ik ze gekend.
En van horen zeggen heb ik ze natuurlijk gekend.
Via mijn vader, die niet veel vertelde over hem. Ze woonden in een mooi groot huis en hadden een mooie grote tuin in Ermelo.
En ze waren een van de eersten of een van de weinigen met een auto, geparkeerd voor het huis.
Hij werkte als verzekeringsagent op de Biblebelt en was een gewaardeerd ouderling in de gereformeerde kerk vrijgemaakt.
Hij kon debatteren als de beste en was zeer betrokken en behulpzaam bij het leven en lijden van andere mensen.
Zo zou hij ook het enigszins arm rijk verschil dat tussen de twee Utrechtse kerken van de gereformeerde kerk vrijg. (Utrecht Noord West en Centrum) bestond hebben bestreden.
En er hing een donkere schaduw aan die kant van de familie, aan zijn kant dus. Mijn moeder trok altijd een vies gezicht en bibberde alsof ze kippevel had. Ze zei dat er altijd een nare sfeer bij haar schoonouders thuis hing en ze kon het weten, want ze hadden in hun eerste huwelijksjaren bij opa en oma in huis gewoond.
En mijn vader, aan het hoofd van de tafel gezeten, had daar geen weerwoord voor.
Wat mijn moeder zei voelde alsof het wel moest kloppen. De portretten in de kast getuigden ervan, ze waren ook niet echt vrolijk. En mijn vader vertelde ook niet veel en anders op een cynische manier. Bovendien zou mijn tante ook niet voor niets in therapie moeten hebben gezeten en zelfmoord hebben gepleegd.
Nee, we hadden het thuis liever over de vrolijke Kruijswijken kant met de gekke, goedlachse, grappige en lieve ooms. Met ogen in hun rug, prikkebaarden en flaporen die je naar binnen kon klappen en scheveningse vissenogen en centenbakken van lippen. Daar gingen de broers en zussen wat jovialer met elkaar om. Daar was niet zoveel ergs te noemen, behalve dan het verlies van een waardevol garnalenkroket recept van opa's visserszaak.
Gelukkig was er ook nog een lichtpuntje van die kant te noemen. Iets waar we het wel over konden hebben bij de koffie.
Opa en oma Bruijn waren 'righteous among the nations''. Er stond een boompje in Yad Vashem geplant. Aangevraagd door de Joden die bij hen konden schuilen tijdens de Tweede Wereld oorlog.
Mijn vader was altijd enthousiast bij bezoek van een tante van de Roos kant. Mijn oma heette Roos van achteren.
Tante Ans, die twee werkkampen had overleefd, was zelfs een keer op bezoek geweest met souvenirs uit Israel. Ik vond haar er eng mager en verbitterd uitzien.
Dat was vast door de verschrikkingen van de tweede wereld oorlog heb ik later gedacht. Nu mijn oom Jan een documentatie heeft geschreven weet ik ook meer over deze periode.
Opa was eigenlijk gewoon een held. Iemand die zijn leven op het spel zette om anderen te helpen. En zo deed de hele familie Roos. Ze gingen in de volksmond het platteland op om met Joden te leuren werd gezegd. En de tantes hielpen Joden over straat en over het perron in Amsterdam tussen de Duisters door naar hun onderduikadres.
Ik weet niet of hij het heeft meegemaakt de plaatsing van het boompje bij Yad Vashem. Oma wel. en mijn vader en oom zijn later ook nog geweest en hebben in Israel Corrie ten Boom ontmoet.
Naast een boompje voor hen was er ook een boompje voor tante Ans en nog een boompje voor een ander echtpaar uit de familie. En ome Kees staat nu op een plaquette op het gebouw de plantage in Amsterdam, naast Artis. Omdat hij als politieagent meegeholpen had het bevolkingsregister op te blazen.
Dat zijn spannende verhalen om te horen en om als kleinkind wel trots over te zijn. Wat zou ik doen?
Nu ik weer wat jaren verder ben, het een en ander heb meegemaakt op psychisch gebied, denk ik:
Opa wat moet u een bewogen leven hebben gehad!
U heeft de oorlog meegemaakt. Van buiten en van binnen.
Ten tijde van de oorlog in Nederland bent u gereformeerd vrijgemaakt geworden, als enige van het gezin waaruit u kwam. Wat bewoog u hiertoe?
U hielp Joden met gevaar voor eigen leven. Maakte mee dat uw zwager gefussilleerd werd en zijn vrouw en kinderen achter moest laten. En de wereld ging gewoon door. En uw schoonzus, die eerder de kerk verliet, werd als verzetsstrijdster in de oorlog door de duitsers opgepakt, zat gevangen aan de weteringseschans en overleefde twee werkkampen. U maakte mee dat de Nederlandse Joden die kampen hadden overleefd terugkwamen in een ongastvrij land. En hiermee bent u vast stilgezet bij de vraag waar je je leven voor hebt ingezet, voor de vrijheid maar ook de medemenselijkheid van een land? Dan blijkt de Nederlandse vrijheid een bedrog.
Ik heb van horen zeggen dat u een gewaardeerd ouderling was, pastoraal begaafd, met de leden Utrecht Centrum. En dat u tegen het verschil van arm en rijk in de vrijgemaakte kerk, een verschil dat zichtbaar werd in utrecht centrum en noord west, hebt gestreden.
Nu weet ik inmiddels ook dat u tegelijkertijd een lid was van het satanisme en vrijmetselarij. En het schijnt ook dat u kippebloed dronk. Waarom in vredesnaam? Wat bewoog u?
Was het armoede? Was het een deceptie van de Nederlandse vrijheid die geen betere wereld voortbracht? Wat was uw smeekgebed toen u op uw knieeen tot God bad? Een gebed om genade? Genade voor uw kinderen? Genade voor de kinderen van uw kinderen?
En dit zijn dan de vragen waar je geen antwoord op krijgt. Want een portret in de kast praat niet. Het portret spreekt voor mij boekdelen. En brengt een dubbel gevoel. Wat zou ik graag eens met u gepraat hebben, om te ontdekken wie u nou precies bent. Humor? Scherp van zin? Wat zijn de waarden die u wilde overdragen? Wat bracht u de ervaring van leven bij?
Maar een gevoel van binnen die maakte dat ik u helemaal niet wil kennen. Bent u wel te vertrouwen?
Was het een goed gelukte foto? Herkende u uzelf erin? Wat dreef u bij de keuze om midden in oorlogstijd mee te werken aan een scheuring van een kerk en een scheiding van wegen binnen uw familie? Wat bewoog u om in te gaan op het verzoek om uw leven te wagen in oorlogstijd en anderen daarmee te helpen. En wat bewoog u om uw ziel te verkopen en het leven van uw kleinkinderen op het spel te zetten? Dat het een bewogen leven moet zijn geweest daarvan ben ik inmiddels van overtuigd. Maar wat bewoog u?
Mijn opa na de oorlog als verzekeringsagent was gefortuneerd. De wereld bevangen met angst door de wreedheden en willekeur daarin gepleegd, zal hebben bijgedragen aan de markt van verzekeringen. Het zal geen toeval geweest zijn dat u op de biblebelt uw verzekeringen moest slijten. U was immers goed uit de oorlog gekomen en had uw betrouwbaarheid en geloofwaardigheid bewezen.
Uw foute keuze als righteous among the nations heeft echter gevolgen gehad voor het welzijn van uw kleinkinderen. Mij heeft het in verwarring gebracht en ieder ander familie lid een vorm van angst. Ik hoop dat mijn neef Jan met een beter gevoel naar uw portret kan kijken dan met de gemengde gevoelens die het bij mij oproept.
Opa wist u dat uw dochter later zelfmoord heeft gepleegd? En dat ik, uw kleindochter, heel even in de armen van oma heeft gelegen vlak voordat zij stierf? En dat ik in mijn studententijd in Utrecht heb gestudeerd en gekerkt in Utrecht centrum. En dat het me opviel dat de ouderen die ik daar ontmoette, zo bang waren dat ze pastoraal tekort zouden komen? En dat mij met last vervulde, de last van het gevoel van te moeten zorgen voor ouderen. En dat mijn gedachten daar later over waren dat u daar vast een ruine heeft achtergelaten op pastoraal gebied.
Weet u dat ik mijn beschermde wereld verliet en s ochtends naar Utrecht centrum ging en s middags opgelucht naar de vinyard en dat voelde als een wereld van verschil? Van een kerk waar er wat van je werd verwacht en waar een last op je schouders drukte van verantwoordelijkheid naar een kerk waar je er gewoon mocht zijn en ik me als kind kon voelen.
En weet u dat ik ondanks mijn worstelingen die u waarschijnlijk zou herkennen, getrouwd ben met mijn man. Een kleinzoon van een NSBer. In dezelfde kerk op dezelfde plek waar u ten tijde van de oorlog ouderling bent geweest?
Opa, weet u dat ik nog steeds niet weet wat ik met 'uw kant', uw portret moet? Maar dat ik wel heel blij ben geworden met de verhalen van oom Jan over de familie Roos? Het gedicht van tante Ans heeft bij mij een lied teweeg gebracht en bijgedragen aan een thema in mijn leven: het belang van schoonheid temidden van ellende. Ik heb een lied gemaakt op de gitaar naar aanleiding van haar gedicht op wc papier toen ze in de gevangenis zat en een roos van uw schoonmoeder kreeg. Een heldin die dichtte met eenvoudige woorden!
En dat ik blij ben met de nalatenschap van jullie heldendaden en de bijzondere ontmoetingen met Joodse mensen in mijn leven. Zo kwam ik laatst in Amsterdam een echtpaar tegen half Joods (vrouw) en man met ouders in het verzet. Ik heb ze het boekje van oom Jan meegegeven.
en ik word blij van een portret van opa Roos die een venter was (en waarschijnlijk ook op straat zong of in ieder geval vast heeft gefloten), en een van de eerste psychiatrisch verpleegkundige moet zijn geweest buiten kerkverband (?). Die verder vrolijk moet zijn geweest van inborst, principieel en strijdbaar in woord (debat) en daad. Venterschap zou weer meer onderdeel moeten worden van de Nederlandse samenleving:-) al is het alleen maar vanwege de leefbaarheid en de sociale controle die het met zich meebrengt.
Ik heb me verwonderd over het verhaal van oom kees die vlak voor zijn fusillatie zijn dochter, nog geen dag oud, mocht vasthouden en psalm zingend en met rust en slagroomtaart op die dag gefusilleerd werd.
En ik voelde me ontroerd toen ik ontdekte dat precies de Bijbeltekst over de liefde die ik persoonlijk in gebed eens van iemand kreeg ook op het grafsteen stond van oom Kees.
Was dat ms ook het resultaat van uw smeekgebed op knieeen? Het gebed om genade? Ik hoop het. Dat gebed is dan in ieder geval vervuld, en God is trouw gebleken. Genade is gekomen. Mijn leven is om andere redenen verkeerd gelopen weet ik nu.
Hoewel mijn oma volgens mijn vader elke dag bad om een behouden thuiskomst van zijn werk gebeurde er toch een ongeluk. Opa reed met de eerste en enige auto van de straat tegen de achterkant van een vrachtwagen aan. Hij overleed als gevolg hiervan, vrouw en kinderen achterlatend. En een portret met veel onbeantwoorde vragen.
This is a song for Elimelec- 2014 levenslied naar het verhaal van Naomi en Ruth uit de Bijbel
This is a song for Elimelec
wandering around for a good enough life
working for bread and managing time
he worked as a stranger for an undefined time
searching for good and asking for blessings
he worked day in and day out
for a meal on his plate
not speaking the language of his neighbours
he leaned on his wife
for remembring his name
And he thought to himself
'hold on, no looking back!'
'hold on, no looking back!'
And Naomi was searching for leadership
as she was faced to take the ship on her own
wand'ring around between hope and despair
she takes the lead as her vision seems clear
and she thought
I will cry, and search for my rights
I will cry, and let my mourning be a fight
as the streams of my sadness, will end in bitterness
there's no hope in my name left
And she stood up, and walked,
let the graveyard behind
No crafts in the stone, but scars on her heart
and questions filled her mind:
Who'll stand by me, when you re gone?
there's no reason for living
with all these things done
I will cry, and search for my rights
I will cry and let my mourning be a fight
And suddenly Ruth grabbed her hand
and smiled at her sadly face
I'll walk with you
I'll talk with you
And see you in Gods grace
?
this is a song for elimelec
wandring around in a desert like place
bring him the good news
and he''ll learn the lessons
of living and loving a brand new life
(binnenkort de audio versie via een youtube of soundcloud item)
This is a song for Elimelec
wandering around for a good enough life
working for bread and managing time
he worked as a stranger for an undefined time
searching for good and asking for blessings
he worked day in and day out
for a meal on his plate
not speaking the language of his neighbours
he leaned on his wife
for remembring his name
And he thought to himself
'hold on, no looking back!'
'hold on, no looking back!'
And Naomi was searching for leadership
as she was faced to take the ship on her own
wand'ring around between hope and despair
she takes the lead as her vision seems clear
and she thought
I will cry, and search for my rights
I will cry, and let my mourning be a fight
as the streams of my sadness, will end in bitterness
there's no hope in my name left
And she stood up, and walked,
let the graveyard behind
No crafts in the stone, but scars on her heart
and questions filled her mind:
Who'll stand by me, when you re gone?
there's no reason for living
with all these things done
I will cry, and search for my rights
I will cry and let my mourning be a fight
And suddenly Ruth grabbed her hand
and smiled at her sadly face
I'll walk with you
I'll talk with you
And see you in Gods grace
?
this is a song for elimelec
wandring around in a desert like place
bring him the good news
and he''ll learn the lessons
of living and loving a brand new life
(binnenkort de audio versie via een youtube of soundcloud item)
Bekijk de laatste koe van mijn hand 'charolais koe op de zanderij' en meest recente koe van Eleonore Fransisca Wagenaar op de Online Meent van gooischekoeien.weebly.com !
|
portret ineke gnodde bruijn
gemaakt in conte door Ton Tobi check conteportret.weebly.com voor meer werk met het thema portret en vind voorbeelden van portretten in acryl, olieverf en conte op deze site!
|
Expositie voorjaar 2016 in beeldentuin de Zanderij
Op de tafels vindt u tevens een menukaart van de gooische koeien, koeien van Gooische kunstenaars.
|
Ik exposeer mijn werken, voornamelijk landschappen, in de maanden mei en juni in beeldentuin de Zanderij!
Kom langs en geniet na je fietstocht in het mooie landschap van een kopje koffie en kunst! In het theehuisje genaamd 'het atelier'' vind je de selectie die ik uiteindelijk heb gemaakt en ben je nog even zoet met een wandeling door de mooi aangelegde beeldentuin zelf. Met een nieuwe koe van kunstenaar Ton Tobi die op de Online Meent graast.
|
Opening expositie in beeldentuin de zanderij een feit!
onlangs onder het genot van een stuk van de door de zanderij zelfgemaakte rabarber, appel- en blauwe bessen taart vond laatst de opening plaats. Hilversums kunstenaar Mark van Praagh sprak een woord en associeerde mijn werk voor het eerst met impressionistisch expressionisme. Ariane en Saar mochten met drijfkaarsjes tussen de kerstballen -en wat hulp van bovenbouwers- aansteken, met gevaar voor eigen haar. En helaas geen doedelzakmuziek maar wel een muzikaal stukje, hieronder een fragment! Bij deze dank aanwezigen voor jullie aanwezigheid of bijdrage/hulp!
tijdens de Week van de Amateurskunst (start deze week) hangt er 1 werk van mij geexposeerd in de GSA aan de Langstraat. De werken in de beeldentuin, landschappelijk en aanwijsbaar in de directe omgeving van de Zanderij! hangen nog in ieder geval komende anderhalve maand. Dus mocht het niet meer regenen, pak de fiets en kom langs voor een bezoek aan de beeldentuin!
tijdens de Week van de Amateurskunst (start deze week) hangt er 1 werk van mij geexposeerd in de GSA aan de Langstraat. De werken in de beeldentuin, landschappelijk en aanwijsbaar in de directe omgeving van de Zanderij! hangen nog in ieder geval komende anderhalve maand. Dus mocht het niet meer regenen, pak de fiets en kom langs voor een bezoek aan de beeldentuin!
Atelier in het gras - Wat zijn mijn thema's?
Portret met conte krijt
Afgelopen maanden heb ik een portretcursus gevolgd bij de Gooise Academie in Laren. Na de zomer wil ik een subpagina van mijn website wijden aan het thema 'portret', met een galerij van de groeiende serie portretten in conte a paris op blauw Ingres papier.
Het contekrijt helpt me om de verhoudingen te vinden via kleur. En ik betrap mezelf vaak op een lach tijdens het schetsen. Het is leuk om de karakteristieke lijnen in iemands gezicht te ontdekken. Zo heb ik mijn neefje en nichtje uit genemuiden geportretteerd, waarbij ik pas goed ontdekte waarin dat 'wij zijn familie van elkaar ' lag besloten.
Aan het schetsen van portretten beleef ik veel plezier met het ontdekken van de karakteristieke lijnen van een persoon. Hieronder een galerij zoals die te vinden is op een vernieuwde website: conteportret.weebly.com
Klik op de foto voor een vergroting!
Maak je eigen atelier in het gras!
Portret van mijn moeder
Bij het portret van mijn moeder heb ik een liedje gemaakt met de titel Licht Geel, vrij en waarschijnlijk fout vertaald: Lightly Yellow.
Licht geel of misschien is zacht geel een betere vertaling, is een belangrijke kleur in het portretschilderij met acryl dat afsteekt tegen het grijs van haar leeftijd, het asgrijze haar. Hoewel ze heel donker haar eerder had, kun je aan dat asgrijze zien dat ze vroeger een heel blond meisje was.
Licht geel staat bij mij voor vriendelijk, zacht en een belofte van warmte die komt. Zoals je lichtgeel ziet in het landschap als s ochtends vroeg de zon opkomt. Op de basten van bomen, op de grassprietjes. Vooral in het vroege voorjaar waarin het zonlicht krachtig is maar in haar felheid witgeel schijnt en waarin je merkt dat het ontluikende groen daar op reageert met een sterke kiemkracht. Lichtgroen.
En waardoor je zelf merkt dat je zin krijgt in... spitten op de volkstuin of ....onkruid trekken, plantjes zetten en de eerste plantjes water geven. Of een grote voorjaarsschoonmaak zoals veel mensen wel herkennen in Nederland. Lekker de ramen lappen, grote voorjaarsschoonmaak en bloemetjes buiten zetten.
Als ik aan mijn moeder denk dan denk ik aan haar goedlachsheid, gastvrijheid, haar dol zijn op kinderen, haar perzikhuidje waar ze altijd zei trots op te zijn, haar bolle rode wangen en haar knuffeligheid.
Dat is lichtgeel.
Licht geel of misschien is zacht geel een betere vertaling, is een belangrijke kleur in het portretschilderij met acryl dat afsteekt tegen het grijs van haar leeftijd, het asgrijze haar. Hoewel ze heel donker haar eerder had, kun je aan dat asgrijze zien dat ze vroeger een heel blond meisje was.
Licht geel staat bij mij voor vriendelijk, zacht en een belofte van warmte die komt. Zoals je lichtgeel ziet in het landschap als s ochtends vroeg de zon opkomt. Op de basten van bomen, op de grassprietjes. Vooral in het vroege voorjaar waarin het zonlicht krachtig is maar in haar felheid witgeel schijnt en waarin je merkt dat het ontluikende groen daar op reageert met een sterke kiemkracht. Lichtgroen.
En waardoor je zelf merkt dat je zin krijgt in... spitten op de volkstuin of ....onkruid trekken, plantjes zetten en de eerste plantjes water geven. Of een grote voorjaarsschoonmaak zoals veel mensen wel herkennen in Nederland. Lekker de ramen lappen, grote voorjaarsschoonmaak en bloemetjes buiten zetten.
Als ik aan mijn moeder denk dan denk ik aan haar goedlachsheid, gastvrijheid, haar dol zijn op kinderen, haar perzikhuidje waar ze altijd zei trots op te zijn, haar bolle rode wangen en haar knuffeligheid.
Dat is lichtgeel.
Lightly Yellow
Break the dawn with an ever with an everlasting song shut your eyes and wait quietly for so long a soft smooth and lightly yellow crawls up high to lighten up the world and reflect in your eyes as the sun as the sun will reach out high as the sun as the sun will reach out high wake up free bird with a view of glimm'ring glammouring dawn On the grassroots that stood out dark and stand still strong in a field that is white as snow reaches out for the sun to grow as the sun as the sun will reach out high as the sun as the sun will reach out high |
|
Oranje boom , Als tweeluik te zien tijdens expositie in de beeldentuin de Zanderij mei en juni 2016
Toen mijn vader naar Australie emigreerde begon hij daar met schilderen. Aan zijn werken zie je dat hij niet alleen een leuke tijd heeft gehad daar, maar dat hij geinspireerd is door het indrukwekkende landschap daar. Een van de schilderijen die altijd thuis een plek heeft gekregen in de woonkamer was de rode boom, christmas tree (?).
Sinds ik in Hilversum woon verwonder ik me altijd over het aanwezige groen hier. Waaronder de heide. Op een mooie ochtend snelde ik naar de hei om een foto te maken van de opkomende zon die het nog heiige landschap kleurde. Op de hei staat ook een mooie rode boom. Naar aanleiding van een foto heb ik dit schilderij gemaakt. Ik kan er misschien nog wel een jaar aan schilderen, mijn worsteldoek-maar wel een leuke-, maar hij krijgt nu toch alvast een plekje in de rubriek schilderij van de maand. Meer werk van de familie Bruijn waaronder ook van tante Gezien, die kunstenares en onderwijzeres van beroep was, zie je onder overzicht werk. |
Haar naam, Antje Geerling Roos, wordt door Yad Vashem genoemd als "righteous among the nations" en er is een boompje geplant in de jaren zestig. |
Lied van de rode Roos
Beluister hier via youtube een rauwe akoestische versie van het lied van de rode roos. Toen Ans in haar cel zat dichtte ze op wc papier. Het gedicht over de rode roos, de roos die haar moeder meebracht tijdens haar bezoek, is het enige bewaard gebleven gedicht. Ik heb er een lied van gemaakt. Op de spectaculaire thuisvideo, vanuit de bloemenstudio, geen rode roos, maar een azalea, deze wordt ook wel rozenboompje genoemd. Een brief vanuit haar cel naar haar familie vertelde:
'Lieve allemaal, omdat ik in een ruimte ben van twee-en-eenhalf tot drie meter plus een Francaise, armstoel, bed, tafel en twee stoelen en een ton voor behoeften, is dit een nauwe ruimte zonder verstrooiing. Mijn oren zijn gespitst op geluiden: ik hoor alles, bv het openen van het luikje in de deur, en het geritsel van papieren. Jullie denken dat ik hier steeds ben? Ik ben op de Veluwe, in de duinen of aan zee, of ik ben gezellig thuis en praat met vrienden. Alleen eten en slapen doe ik hier. Ik leef in een wereld van verbeelding.' |
lied van de rode roos (meer ingetogen versie)
het lied van de Rode Roos noem ik het maar. Ik dacht eraan om een roos te schetsen of te schilderen, maar soms zijn woorden alleen krachtiger zoals een gedicht gewoonlijk bedoelt, en past een lied beter als verwerking.
Wanneer ik ontdekt heb hoe je opnames van een smartphone op deze site kunt krijgen het lied :-) Hier alvast de woorden van tante Ans, wiens levensverhaal buitengewoon bijzonder is om te lezen. (zie het boek van oom Jan die schreef over de familie Roos in oorlogstijd) Voor een ieder omdat het als je het verhaal leest het heel eenvoudig lijkt om heldhaftig op te treden door het gewoon te doen. En voor mij omdat ze familie is en ik karakterkenmerken en het kunstminnende, het dramatische en zangerige herken. Eigenschappen die dus kennelijk uit de Roostak komen. 'Waardeer het schone' Het dichten van Ans leert mij tevens om naar de mooie dingen te kijken, het schone te waarderen, ook temidden van alle shit, en geeft uiting aan wat de kracht van schoonheid kan zijn. Een belangrijke les die ik zelf eerder van een bijzondere vrouw heb geleerd, zal onthouden en zal doorgeven aan Ariane en Saar. Het liedje dat ik op een of andere manier op deze site probeer te krijgen, ms via youtube, draag ik dan ook op aan haar. Thnx for the lessons R! Ans Roos, opgegroeid in een gereformeerd nest, heeft in de oorlog meegewerkt aan het verzet tegen de Duitsers en is opgekomen tegen het onrecht tegen Joden. Zij heeft haar familie aangezet om mee te werken in het verzet en Joden te laten onderduiken. Zo hebben mijn opa en oma (zus) ook verschillende Joden geholpen met onderduiken. Ze was bekend met de Joop Westerweelgroep uit Loosdrecht die heel veel Joodse kinderen naar Palestina smokkelden. Ze werkte verder mee aan het opblazen van het bevolkingsregister in Amsterdam evenals haar broer Cornelis Roos. Deze was politieagent in Amsterdam en moest voor zijn beroep meehelpen met de razzia's in Amsterdam. Ze maakten deel uit van een groep geleid door een homoseksuele kunstenaar genaamd 'Arondeus'. Door verraad zijn alle mannen van deze groep uiteindelijk opgepakt en gefussilleerd. Ze liggen begraven in Bloemendaal op de erebegraafplaats waar ook Hannie van der Schaft, een communistische verzetsvrouw die verfilmd is als 'het meisje met het rode haar', begraven ligt. Ans werd niet gefusilleerd omdat ze teveel een Arische vrouw leek. Ze werd gevangen genomen en kreeg twee werkstraffen in kampen waaronder Ravensbruck. Ze overleefde deze evenals de ziekte TBC. Na de oorlog heeft ze een reis naar Israel gemaakt. Ze overleed uiteindelijk abrupt tijdens een interview in 1989. |
PORTRET NIEUWS-latest works
Tijdens de portretcursus begonnen aan Robin (links) in primaire kleuren. Dat was aardig gelukt, van een knalgeel en blauw picasso portret naar een portret met knalrode wangen:-) Om te matchen met het portret van Thomas toch nog even wat verder bijgewerkt...."Hoe meer lagen, hoe rijker een portret kan zijn"
Verder geoefend met schetsen naar levend model tijdens de portretcursus in Laren aan de Gooische Academie, boven met oliekrijt en contekrijt en onder met houtskool.
|
Tussendoor een paar (snelle) schetsen thuis met houtskool en grafietpotlood. Van opa Bruijn (links), Amica 2007 (boven)
En een conte van mede-schoolvoetbalcoach Franklin (onder) . Je moet nog steeds een slogan verzinnen Franklin! Mijn slogan is roep als je roepen kan en trap als je trappen kan! Links Maurits die nu al 10 jaar is! En boven de mama van Franklin
|
De cursus buitengewone portretten, portretten schilderen en tekenen,duurt nog een paar weken! Mocht je nog geinteresseerd zijn in een portret van jezelf of iemand anders en wil je mijn lessen daarmee sponsoren, laat het weten! Mogelijkheden in overleg: van schets met houtskool en grafiet of tekening met contekrijt of pastelpotlood tot portret in olieverf. Voorbeelden van portretten met conte krijt, acryl en olieverf zie verder op deze site in het menu onder 'overzicht werk'.
Donna Velata (Rafael) en Donna Ariane
Vraag aan mij hoe het gaat en ik antwoord ''Ahh mineur 'B7 G!"
LIEDJES
Deze man in het bootje was een man die wij, toen wij aan het kamperen waren in Duitsland, vaak s ochtends langsvoer over de Sauer met zijn melodietjes op fluit. Ik vond dat vreemd, het was toch een volwassene? Maar ik werd er wel blij van. Veel mensen kwamen dan aan de kant kijken.
Van liedjes wordt je blij, en helemaal wanneer ze ongevraagd, maar niet ongewenst blijken: een verrassing. Ik weet niet meer hoe die man heette, ik weet alleen dat hij een zwembroek aanhad en hij viel nooit in het water. Ik ben zelf begonnen met mijn 'repertoire' van ongevraagde liedjes bij de bruiloft van Hanneke en Reinder. Het liedje heette lámour. De liefde neemt de tijd, de liefde geeft de tijd en de liefde doodt de tijd. En dan in het frans. Dat was een beste bevalling. Met mijn begrip van liefde op dit moment zou ik de tekst enigzins aanpassen en ms aanvullen, maar dat terzijde.
|
RAUW EN AKOESTISCH
|
Alhoewel ik vroeger dankzij mijn ouders 6 jaar les heb gehad in klassieke gitaar, stond de gitaar in mijn studententijd in een hoek. Mattie, een vriendin en groot voorbeeld, pionierde op de piano, schreef liedjes en had zelfs een klein optreden in Amsterdam. Ze zei dat het heel eenvoudig was om een lied te maken. Echt waar? En dan knikte zij haar hoofd met samengeknepen lippen hmhm. Ik geloofde het.
Dus vanaf dat moment ging ik het proberen met mijn gitaar, in de tuin van Karakaya, onze depressieve Turkse huisbaas.
Alhoewel het podium van de studentenvereniging met het zwijgende vrouwencabaret als hoogtepunt en een solo die ik nog maar een keer deed omdat ie niet helemaal goed was als dieptepunt, in mijn geheugen inmiddels is weggeroest dienen zich af en toe andere vreugdevolle momenten aan. Zo is de douche, als vanouds een geweldig podium. En staat er nog steeds een klassiek optreden, stabat mater, gepland in de grote st Vitus @ zaterdagmiddagpodium.
Ik leer verder Ariane dat als ze op de Larenseweg fietst in haar eentje, tegen heel veel auto's dat ze gerust op haar hardst mag zingen.
Een plek vinden in de openlucht blijkt best moeilijk. Er staat nergens een bord: je mag hier gerust muziek spelen. Alles is bij voorbaat verdacht en ruikt naar vandalisme. Op de volkstuin tijdens het WK kon ik geen gitaar spelen, want daar was toen net een mevrouw die graag rust zocht van alle WK drukte en mijn gitaar spelen met honden blaffen en grasmaaiers vergeleek. De Zanderij blijkt wel een goede plek, met toevallige voorbijgangers die niet alleen verrast zijn met de aanwezigheid van koeien maar ook de aanwezigheid van verdwaalde singer song writers kunnen dulden. En ik droom ervan ooit in een bootje daar tudden de rietkragen, liedjes te maken. Liefst in combinatie met doedelzak. Ik heb ooit nog serieus gedacht aan een balkon orkest, toen ik van meerdere buurtjongens ontdekten dat ze gitaar spelen.
Ja, k grijp elk moment aan om een lied te zingen of te maken met iemand of voor iemand. Het liefst op zaterdagochtend het 'goedemorgen lieve zonneschijn' van meester de Lange van de GSR (afhankelijk van welk humeur die ochtend in welk toonschema.)
Op de fiets do- re- mi- van de sound of music met Ariane en Saar, en als ik al in een euforische stemming ben het Franse mars en volkslied 'allons enfants de la patrie, le jour de gloire est arrivee... het lied wat ik met Carla oefende tijdens het in elkaar vouwen van onze stapels met folders.
Mijn laatste optreden was met Saar met kerst in het bejaardentehuis. Bleek tot mijn blijdschap er een overjarige man met diepe groeven en een brede glimlach een mondharmonica als standaard uitrusting te hebben. En hij wist alle kerstliedjes uit het hoofd!
Met Ariane zie ik ook al een glansrijke toekomstige samenwerking. We voerden laatst het 'op de heide' lied (heel geschikt voor kinderen) op voor de camera, onder bediening van Saar, en zij deed ongevraagd aan gebaren. En laatst was er een jongen op de basisschool die niet alleen muzikaal was maar ook met woorden al bezig in zijn hoofd liedjes maken. Dat zijn gewelidge ontdekkingen.
Hieronder mijn scrapbook met liedjes op papier. Liedjes kun je dus heel simpel maken met een paar akkoorden. En je kan heel blij ervan worden als het lukt.
Ik heb het topnummer van mijn klassieke lessen: Andante (van Bach?) gebruikt als basis voor meerdere liedjes. liedjes met de titels: druppel dauw, de 'mama ik kan niet slapen' opera en 'ik wil bij je zijn'. De mama-ik kan niet slapen opera heb ik, wegens vermoeidheid niet af kunnen maken.
IK WIL BIJ JE ZIJN 2014
Ik pak je hand vast
houd je stevig aangedrukt en kijk je aan
ik zie je staan
je bent van mij
je hoort bij mij
en ik zie je staan
in je vriendelijk, maar droeve ogen
zie ik je hart zo zacht nooit onbewogen
ik vind begrip en mededogen
in je liefdevolle blik, vol rust
Ik wil bij je zijn
naast je liggen in het gras
koeien kijken
en het paardenbloemgewas
bloemen plukken voor een heel mooi groot boeket
ik wil bij je zijn
bij jou zijn
Geen woord is bij jou nodig
elk woord is overbodig
ik wil naast je komen zitten
ik wil heel dicht bij je zijn
ik wil bij je zijn
Dus laat de storm maar komen
ik laat je niet meer los
geef mij je gebroken dromen
kom huil ik hou je vast
ik wil bij je zijn
Ik pak je hand vast
houd je stevig aangedrukt en kijk je aan
ik zie je staan
je bent van mij
je hoort bij mij
en ik zie je staan
in je vriendelijk, maar droeve ogen
zie ik je hart zo zacht nooit onbewogen
ik vind begrip en mededogen
in je liefdevolle blik, vol rust
Ik wil bij je zijn
naast je liggen in het gras
koeien kijken
en het paardenbloemgewas
bloemen plukken voor een heel mooi groot boeket
ik wil bij je zijn
bij jou zijn
Geen woord is bij jou nodig
elk woord is overbodig
ik wil naast je komen zitten
ik wil heel dicht bij je zijn
ik wil bij je zijn
Dus laat de storm maar komen
ik laat je niet meer los
geef mij je gebroken dromen
kom huil ik hou je vast
ik wil bij je zijn
OP DE HEIDE
Dit lied heb ik eigenlijk geschreven als onderdeel van de conference 'over moeders en wilde eenden.' Maar los is het eigenlijk ook een heel leuk lied, zeker samen met kinderen. Een makkelijk aan te leren en vrolijk lied. Ben je juf en wil je het lied weleens horen? Laat het weten! Over tekenen, natuur en nationalisme.
Vogellied of 'Hebban Olla Vogala Nestas?'
Kijk nu omhoog naar de blauwe lucht, waar de vogel vliegt in zijn snelle vogelvlucht.
Hij bouwt zijn huis maar maakt zich niet druk Hij heeft geen plan, maar pakt het beste takje dat hij ziet echo: beste takje dat hij ziet, beste takje dat hij ziet..... tik tik tik (op de gitaar) Dus laat maar waaien, je zorg voor morgen, laat m los, drijven op de wind en durf te leven, je hoeft niets te geven durf te leven van de wind oeh la la la la oeh lalala alle vogels hebben een nest (of voor de geletterde nederlander : hebban olla vogala nestas?) en doet een baby nu heel hard zijn best? Dus laat maar waaien, je zorg voor morgen, laat m los, drijven op de wind en durf te leven, je hoeft niets te geven durf te leven van de wind |
.......Een lied over de natuur en het loslaten van zorgen. Toevallig waren de eerste Nederlanders daar ook mee bezig. Ze wilden er vast woorden aangeven met hun olla vogala zin.
De foto is een arrangement van Ariane en Saar die dierenwinkel speelden. De kroon is van playmobil. Vogellied Hebban olla vogala nestas?
|
L'AMOUR
Lámour tues les temps, l'amour prends les temps, lámour donne les temps
Voor Julie Andrews of Een DRUPPEL DAUW
ter gelegenheid van een bruiloft
En op een morgen, valt er een druppel dauw
op je pikzwarte haar en je zegt 'ik hou van jou' noe noe noe noe noe noe noe je zegt ik hou van jou |
En na een nacht, wordt ik wakker naast jou
ik gaap en strek mn ogen uit je bent gewoon mijn vrouw noe noe noe noe noe noe je bent gewoon mijn vrouw mijn vrouw waar ik van hou |
En vandaag hoor ik mijn nachtegaal
Ze springt en tsjilpt heel luid, en maakt een hoop kabaal do-re-mi-fa-so-la-ti-do come and drink some tea with me (herhaling) noe noe noe noe noe noe |
uitgeleide:
Spreid je vleugels uit kom en dans mijn bruid (voor herhaling vatbaar) |
LIED VAN DE CLOWN
Soms is er maar 1 kant, zie je alleen de nacht
en achter elke boom een angst
een clown die nooit meer lacht
ja dank je
het gaat echt goed
maar niets of niemand
die mij iets doet
En de traan valt verder dan ooit
dieper en dieper dan verdriet
couplet 2.........
......
Laat me zijn zoals ik ben bedoeld
iemand die kan lachen
die uw liefde voelt
geef mij vrede en zegen wat ik doe
dank u vader
en achter elke boom een angst
een clown die nooit meer lacht
ja dank je
het gaat echt goed
maar niets of niemand
die mij iets doet
En de traan valt verder dan ooit
dieper en dieper dan verdriet
couplet 2.........
......
Laat me zijn zoals ik ben bedoeld
iemand die kan lachen
die uw liefde voelt
geef mij vrede en zegen wat ik doe
dank u vader
hoogtepunt uit het Zwijgende Vrouwen lied,
solo voor Agnes 6e jaars
HA HA HA HA HA HA HA HA HA
Ik neem het woord
Want het is op ancienniteit
Ja na 1- 2- 3- 4- 5- 6 jaren tijd
kan zelfs de man niet op tegen ancienniteit
Ik neem het woord
Want het is op ancienniteit
Ja na 1- 2- 3- 4- 5- 6 jaren tijd
kan zelfs de man niet op tegen ancienniteit
De Zeeuwse tango
Kom, pak mn hand, we gaan naar t strand
de wind waait lekker deur
Het is soms wat koud in Nederland
maar het is hier gezallig heur!
de wind waait lekker deur
Het is soms wat koud in Nederland
maar het is hier gezallig heur!
Als ik in de polittiek zou zitten, wat ik als het goed gegaan was zeker had gedaan had ik de volgende punten en wensen aangedragen:
- naast een autoloze week een TV loze week, en kijken wat er op sociaal gebied wordt ondervonden en ondernomen. Ik ben wel benieuwd naar het sociale effect van een week waarin alle nederlanders geen uren meer besteden aan games of tv programma's. Ga je langer op de bank zitten of ga je meer naar buiten? Het moet in ieder geval ook meer rust en fysieke beweging opleveren en dat is alleen maar een win situatie voor de samenleving.
-Degene die roept dat integratie belangrijk is en een ander dat oplegt, moet zichzelf en zijn tijd aanbieden om maatje te zijn van iemand die graag wil integreren. Gastvrijheid is voorwaarde nummer 1 voor integratie.
- burenruzies zijn een van de belangrijkste conflicten in een gemeente. Ik zou als gemeente de huizenmakelaars aanspreken op hun maatschappelijk verantwoord ondernemen, zij zijn degenen die invloed kunnen uitoefenen op matches tussen mensen. Niet alleen prijs technisch naar de verkoop kijken maar ook sociaal gezien! Evenzo met leegstaande panden in het centrum en de rol van projectontwikkelaars hierin. Bedrijven moeten MVO-en!
-van het marktplein ook een laagdrempelig overdekt handelsterrein maken, een plek bieden voor startende ondernemers.
-Hilversum wordt vooralsnog gepromoot als mediastad terwijl het een enorm groene stad is en de omgeving een vakantiegebied. Toerisme zou nog meer gepromoot kunnen worden indien gewenst.
-weer terug naar het een kostwinners model. Als je van een werkende uitgaat per huishouden kun je je beter richten op de verdeling van inkomens (namelijk elk huishouden een inkomen en zorg dan dat dat inkomen genoeg is) en ik ben wel benieuwd naar het economisch effect. Als er minder beroepsbevolking is, is er minder geregistreerde werkloosheid, is er minder economische zorg, worden de cijfers op de beurs misschien weer wat gunstiger geinterpreteerd. Daar valt misschien dus gewoon een boekhoudkundige truc te maken met die hele crisis.
En als je daarnaast het vrijwilligerswerk promoot dan heeft de samenleving daar ook profijt van. De een werkt voor geld en de ander voor de maatschappij. Dan zijn er bovendien ook meer capabele mensen overdag thuis en in de straat. Daarmee is het langer laten thuiswonen van ouderen ook realistischer te noemen. Er is sprake van meer sociale controle dus er hoeft misschien minder naar blauw gevraagd te worden. Economie is onderdeel van de samenleving en niet vice versa.
Onderwijs blijft belangrijk, onverdiend vrijwillig werken wordt over het algemeen goed gewaardeerd door de maatschappij
-de boodschap overbrengen dat managers die hard werken genoeg tijd moeten hebben voor hun gezin
-Elke leraar die in Hilversum werkt moet een groene en creatieve introductie kennismaking krijgen met de stad. Ben je op de hoogte van de cultuur en natuur in de directe omgeving van jouw school? En weet je de mogelijkheden voor jouw lessen hierin?
-Actief regels op school zien te verminderen, via gemeente, VNG en landelijke politiek. Zorgen dat op elke klas in ieder geval een tweede assistent staat kan staan, weet er te weinig van maar misschien wat veranderen aan de subsidievoorwaardes van zoveel leerlingen zoveel geld voor personeel.
-Degene die roept dat integratie belangrijk is en een ander dat oplegt, moet zichzelf en zijn tijd aanbieden om maatje te zijn van iemand die graag wil integreren. Gastvrijheid is voorwaarde nummer 1 voor integratie.
- burenruzies zijn een van de belangrijkste conflicten in een gemeente. Ik zou als gemeente de huizenmakelaars aanspreken op hun maatschappelijk verantwoord ondernemen, zij zijn degenen die invloed kunnen uitoefenen op matches tussen mensen. Niet alleen prijs technisch naar de verkoop kijken maar ook sociaal gezien! Evenzo met leegstaande panden in het centrum en de rol van projectontwikkelaars hierin. Bedrijven moeten MVO-en!
-van het marktplein ook een laagdrempelig overdekt handelsterrein maken, een plek bieden voor startende ondernemers.
-Hilversum wordt vooralsnog gepromoot als mediastad terwijl het een enorm groene stad is en de omgeving een vakantiegebied. Toerisme zou nog meer gepromoot kunnen worden indien gewenst.
-weer terug naar het een kostwinners model. Als je van een werkende uitgaat per huishouden kun je je beter richten op de verdeling van inkomens (namelijk elk huishouden een inkomen en zorg dan dat dat inkomen genoeg is) en ik ben wel benieuwd naar het economisch effect. Als er minder beroepsbevolking is, is er minder geregistreerde werkloosheid, is er minder economische zorg, worden de cijfers op de beurs misschien weer wat gunstiger geinterpreteerd. Daar valt misschien dus gewoon een boekhoudkundige truc te maken met die hele crisis.
En als je daarnaast het vrijwilligerswerk promoot dan heeft de samenleving daar ook profijt van. De een werkt voor geld en de ander voor de maatschappij. Dan zijn er bovendien ook meer capabele mensen overdag thuis en in de straat. Daarmee is het langer laten thuiswonen van ouderen ook realistischer te noemen. Er is sprake van meer sociale controle dus er hoeft misschien minder naar blauw gevraagd te worden. Economie is onderdeel van de samenleving en niet vice versa.
Onderwijs blijft belangrijk, onverdiend vrijwillig werken wordt over het algemeen goed gewaardeerd door de maatschappij
-de boodschap overbrengen dat managers die hard werken genoeg tijd moeten hebben voor hun gezin
-Elke leraar die in Hilversum werkt moet een groene en creatieve introductie kennismaking krijgen met de stad. Ben je op de hoogte van de cultuur en natuur in de directe omgeving van jouw school? En weet je de mogelijkheden voor jouw lessen hierin?
-Actief regels op school zien te verminderen, via gemeente, VNG en landelijke politiek. Zorgen dat op elke klas in ieder geval een tweede assistent staat kan staan, weet er te weinig van maar misschien wat veranderen aan de subsidievoorwaardes van zoveel leerlingen zoveel geld voor personeel.
VERHALEN EN MOPPEN
Ik ben slecht in moppen, alleen die van de vis bij de dokter weet ik nog.
Voor moppen vraag ik graag een extern iemand als Pieter. Die is daar beter in.
Verder vind ik verhalen maken wel leuk. Dat past wel. En als ik een boek zou schrijven zou de titel zijn: Enger dan eng en Erger dan erg. Die zou dan gaan over mijn ervaringen in de kerk en de GGZ, de angstpsychoses en buiten normale ervaringen, mijn leven als gebedsmarathon, mislukt bevrijdingspastoraat, krampachtig, uberverantwoordelijke en angstig leven, mijn zoektocht in het geloof en identiteit. Over strijd om je ziel, wat moet je ermee? Liggen, knielen, bidden, worstelen, vluchten, het uit schreeuwen en springen of toch maar niet? om er vervolgens achter te komen dat wachten de minst schadelijke en minst risicovolle optie is. En niet alleen voor jezelf.
En waarom zou je niet wachten als de rest van Nederland dat ook rustig doet. als ik had gewacht, was ik minder slecht af geweest...Maar ja, wachten is moeilijk aan te leren als je paniekaanvallen kent.
Kan het mislukken met God? Ja, het kan mislukken met God en je DNA kan kapot gaan. Hij kan het niet altijd, alles onder controle hebben, heb ik helaas moeten ontdekken. Je kunt letterlijk een stap naar achteren zetten die fataal blijkt.
Een van de erge dingen is dan ook ontdekken dat God kan schrikken. En dat er iets kan gebeuren wat helemaal niet zou kunnen. Het beeld van een almachtige God en daarmee je vertrouwen stort ineen.
Antwoord op de vraag wat zijn aandeel was in wat er gebeurde in Utrecht heb ik nog steeds niet zoveel jaar na dato. En ik ben er inmiddels van overtuigd dat geen antwoord niet zozeer betekent een stap in je karaktervorming, maar gewoonweg geen antwoord en dat het voor anderen betekent dat dingen niet helemaal volgens de planning verloopt. De schade spreekt voor zich.
Hoe dan ook, de God die ik heb leren kennen is de God die net niet op tijd was, mij niet kon helpen, hij kon er niet bij.
Maar hij wilde mij wel graag gebruiken. Hij kan je tegelijkertijd afschrijven en hopen op je medewerking.
Hij wist geen raad met mijn diagnose, maar wilde het wel gebruiken. Dat is de conclusie die ik overhoud aan mijn zoektocht. En alle dikke beloftes staan nog schril in mijn geheugen.
Wat had ik in vredesnaam anders kunnen doen? Het was gewoon godsonmogelijk. De situatie is erger te noemen dan hij al was.
Dus hoe ik God heb leren kennen? God is boven alles een gebruiker, en aangezien hij dat ook doet wanneer je dat niet zou willen een misbruiker.
Stel je jezelf beschikbaar dan loop je gewoon vette risico's. Wordt je geestelijk van achter aangevallen dan krijg je de wind van voren.
Het ergste vond ik te ondervinden om mijn tekst, gedachten door anderen uitgesproken te zien worden. Geweldsexplosies te ondervinden volgend op datgene wat ik ondernam en de gekke dingen die gebeuren met apparatuur gewoonweg eng (vandaar dat ik niet met plezier media gebruik).
Voor moppen vraag ik graag een extern iemand als Pieter. Die is daar beter in.
Verder vind ik verhalen maken wel leuk. Dat past wel. En als ik een boek zou schrijven zou de titel zijn: Enger dan eng en Erger dan erg. Die zou dan gaan over mijn ervaringen in de kerk en de GGZ, de angstpsychoses en buiten normale ervaringen, mijn leven als gebedsmarathon, mislukt bevrijdingspastoraat, krampachtig, uberverantwoordelijke en angstig leven, mijn zoektocht in het geloof en identiteit. Over strijd om je ziel, wat moet je ermee? Liggen, knielen, bidden, worstelen, vluchten, het uit schreeuwen en springen of toch maar niet? om er vervolgens achter te komen dat wachten de minst schadelijke en minst risicovolle optie is. En niet alleen voor jezelf.
En waarom zou je niet wachten als de rest van Nederland dat ook rustig doet. als ik had gewacht, was ik minder slecht af geweest...Maar ja, wachten is moeilijk aan te leren als je paniekaanvallen kent.
Kan het mislukken met God? Ja, het kan mislukken met God en je DNA kan kapot gaan. Hij kan het niet altijd, alles onder controle hebben, heb ik helaas moeten ontdekken. Je kunt letterlijk een stap naar achteren zetten die fataal blijkt.
Een van de erge dingen is dan ook ontdekken dat God kan schrikken. En dat er iets kan gebeuren wat helemaal niet zou kunnen. Het beeld van een almachtige God en daarmee je vertrouwen stort ineen.
Antwoord op de vraag wat zijn aandeel was in wat er gebeurde in Utrecht heb ik nog steeds niet zoveel jaar na dato. En ik ben er inmiddels van overtuigd dat geen antwoord niet zozeer betekent een stap in je karaktervorming, maar gewoonweg geen antwoord en dat het voor anderen betekent dat dingen niet helemaal volgens de planning verloopt. De schade spreekt voor zich.
Hoe dan ook, de God die ik heb leren kennen is de God die net niet op tijd was, mij niet kon helpen, hij kon er niet bij.
Maar hij wilde mij wel graag gebruiken. Hij kan je tegelijkertijd afschrijven en hopen op je medewerking.
Hij wist geen raad met mijn diagnose, maar wilde het wel gebruiken. Dat is de conclusie die ik overhoud aan mijn zoektocht. En alle dikke beloftes staan nog schril in mijn geheugen.
Wat had ik in vredesnaam anders kunnen doen? Het was gewoon godsonmogelijk. De situatie is erger te noemen dan hij al was.
Dus hoe ik God heb leren kennen? God is boven alles een gebruiker, en aangezien hij dat ook doet wanneer je dat niet zou willen een misbruiker.
Stel je jezelf beschikbaar dan loop je gewoon vette risico's. Wordt je geestelijk van achter aangevallen dan krijg je de wind van voren.
Het ergste vond ik te ondervinden om mijn tekst, gedachten door anderen uitgesproken te zien worden. Geweldsexplosies te ondervinden volgend op datgene wat ik ondernam en de gekke dingen die gebeuren met apparatuur gewoonweg eng (vandaar dat ik niet met plezier media gebruik).
LEVENSLESSEN
Onlangs bracht Claudia de Breij een boek uit, genaamd neem een geit, met wijze lessen van oudere bekende nederlanders. Ik vermoed het startschot van een zoektocht naar wijsheid voor veel Nederlanders. Ik draag, nu ik boven de dertig ben, graag ook levenslessen over aan Ariane en Saar. Het liefst via internet, aangezien ze daar de rest van hun leven voor een grote tijd op zullen zitten als ik de noodzaak vanuit het beroepsonderwijs begrijp. Wat is er mooier dan dat ze tijdens hun surfen op het internet stuiten op mama's lessen? Zoals deze:
1 Ga naar buiten! Dat kan ik niet vaak genoeg zeggen. Hup naar buiten! Een dag niet naar buiten geweest? Een dag niet geleefd!
1 Ga naar buiten! Dat kan ik niet vaak genoeg zeggen. Hup naar buiten! Een dag niet naar buiten geweest? Een dag niet geleefd!
2. Als er een Tsunami komt, ren je er niet voor weg als je denkt dat de kansen op overleving klein zijn. Je rent er tegen in. Als je al weet dat lijden je zal overkomen, dan besteed je daar geen gedachten aan (zoals bijv bij de tandarts). Wees buiten als het regent en ontdek dat dat niet erg is.
3. Elke tijd die je besteedt aan een beeldscherm is verspilde levenstijd. Praat bij voorkeur niet met iemand aan de telefoon als je anderen tegenover je hebt. In Nederland bestaat de opvatting dat TV kijken ontspanning is. Voor je hersens en je emotionele wereld kan het echter inspanning zijn, let daar op. Verder hoef je niet TV te kijken om 'iets van de wereld te weten.' Dat is eveneens een misvatting.
4. Wees gastvrij en sluit niemand buiten. Biedt iemand iets te drinken aan en nodig hem uit voor het eten. Pest niemand en als iemand in jouw omgeving iemand pest, dan zeg je er wat van. Knuffel alleenstaande mensen bij begroeting.
5. Verrassingsuitjes zijn leuk. Verras iemand en wordt zelf ook blij.
6. Heb respect voor ouderen, vaak betekent dat luisteren naar hun verhaal.
7. Besteed tijd aan zingeving op je eigen tijd en tempo. Je hoeft niemand te winnen, je moet eerst zelf gewonnen worden en je moet eerst zelf je geliefd voelen. Hou van jezelf voordat je van jezelf verwacht om van iemand anders te houden. Je hoeft je niet voor iedereen open te stellen en je hoeft niet met iedereen vrienden te zijn. Er bestaan geloof het of niet, mensen die je kwaad willen doen. Daar hoef je niets mee. Zoek de mensen op die het beste met je voor hebben.
8. Leer te wachten. Als je niets hebt te doen ga je op de bank zitten, aan niets denken en om je heen kijken. Wie weet schiet je iets te binnen om te gaan doen en anders beleef je misschien het eureka moment dat je het niet druk hebt. Leer het verschil tussen doodse stilte en stilte in de natuur.
9. Als je later alleenstaand blijft kun je een huisdier nemen of je gaat wonen in een leefgemeenschap. In een Nederlandse kinderloze buurt met hoge schuttingen zul je anders sterven van de eenzaamheid. Kies verder indien mogelijk een beroep waar je blij van wordt: hetzij met leuke collega's, hetzij met leuke inhoud.
10. Leer de seizoenen kennen in de volkstuin. Werken in de volkstuin zorgt niet alleen voor frisse lucht. Je krijgt er ook gezonde trek van (in groenten) en een reeel besef van wat je wanneer kunt eten. Verder biedt het ontspanning, kun je je gedachten er verzetten, biedt het inspiratie en kun je genieten van het landschap om je heen dat steeds weer andere kleuren heeft. Als je op mama lijkt neem je ws je fototoestel mee.
11. koester de vrede en rust wanneer je die ervaart, die zijn bijzonder. Houd een winterslaap, net zoals de natuur doet, en ga minstens een uur eerder naar bed in de winter.
4. Wees gastvrij en sluit niemand buiten. Biedt iemand iets te drinken aan en nodig hem uit voor het eten. Pest niemand en als iemand in jouw omgeving iemand pest, dan zeg je er wat van. Knuffel alleenstaande mensen bij begroeting.
5. Verrassingsuitjes zijn leuk. Verras iemand en wordt zelf ook blij.
6. Heb respect voor ouderen, vaak betekent dat luisteren naar hun verhaal.
7. Besteed tijd aan zingeving op je eigen tijd en tempo. Je hoeft niemand te winnen, je moet eerst zelf gewonnen worden en je moet eerst zelf je geliefd voelen. Hou van jezelf voordat je van jezelf verwacht om van iemand anders te houden. Je hoeft je niet voor iedereen open te stellen en je hoeft niet met iedereen vrienden te zijn. Er bestaan geloof het of niet, mensen die je kwaad willen doen. Daar hoef je niets mee. Zoek de mensen op die het beste met je voor hebben.
8. Leer te wachten. Als je niets hebt te doen ga je op de bank zitten, aan niets denken en om je heen kijken. Wie weet schiet je iets te binnen om te gaan doen en anders beleef je misschien het eureka moment dat je het niet druk hebt. Leer het verschil tussen doodse stilte en stilte in de natuur.
9. Als je later alleenstaand blijft kun je een huisdier nemen of je gaat wonen in een leefgemeenschap. In een Nederlandse kinderloze buurt met hoge schuttingen zul je anders sterven van de eenzaamheid. Kies verder indien mogelijk een beroep waar je blij van wordt: hetzij met leuke collega's, hetzij met leuke inhoud.
10. Leer de seizoenen kennen in de volkstuin. Werken in de volkstuin zorgt niet alleen voor frisse lucht. Je krijgt er ook gezonde trek van (in groenten) en een reeel besef van wat je wanneer kunt eten. Verder biedt het ontspanning, kun je je gedachten er verzetten, biedt het inspiratie en kun je genieten van het landschap om je heen dat steeds weer andere kleuren heeft. Als je op mama lijkt neem je ws je fototoestel mee.
11. koester de vrede en rust wanneer je die ervaart, die zijn bijzonder. Houd een winterslaap, net zoals de natuur doet, en ga minstens een uur eerder naar bed in de winter.
Gedachten en gevonden opvattingen over vriendschap
"vriendschap heb je met iemand die je vaak ziet" hoorde ik eens van iemand als dikke van Dale omschrijving , maar je kunt ook vriendschap hebben met mensen die je 1 keer per jaar ziet
Je hebt doe contact met mensen en persoonlijk contact, ik-jij contact. Als je de laatste vorm die kan leiden tot meer intimiteit in je contact lastig of tijdelijk lastig vind neem dan genoegen met doe contact. Het is makkelijker om samen iets te doen, helemaal als je allebei dat iets leuk vindt. Als je later met iemand gaat trouwen dan blijkt dat doe contact belangrijk, zeker wanneer je slechte tijden meemaakt. Wees eerst vrienden met degene met wie je trouwt zou je kunnen zeggen.
Een vriendschap blijkt waardevol als je ook tijd met elkaar door kan brengen zonder woorden
Je hoeft niet met iedereen vrienden te zijn. Dat te beseffen kan soms een geruststelling betekenen.
En begin geen vriendschap via facebook.
En begin geen vriendschap via facebook.
Vriendschap sluiten is met outsiders het makkelijkst. Die kunnen de waarde van vriendschap het best inschatten. Denk aan mensen die het down syndroom hebben en jou ten alle tijde onbevooroordeeld kunnen benaderen, dat is een bijzondere gewaarwording. En vluchtelingen waar de nood, het taalgebrek, een deugd wordt in het aangaan van contact.
Vriendschap in Bijbelse zin gaat veel en veel verder dan de opvatting van huwelijk die in Nederland gewoon is. In dat opzicht kun je het beter begrijpen en accepteren dat alleen zijn beter is dan gehuwd te zijn, wat in principe ook goed is.
Vriendschap in Bijbelse zin gaat veel en veel verder dan de opvatting van huwelijk die in Nederland gewoon is. In dat opzicht kun je het beter begrijpen en accepteren dat alleen zijn beter is dan gehuwd te zijn, wat in principe ook goed is.
Atelier in het gras
Verrassend & Kleurrijk
"Ik ben graag buiten en schilder graag natuurlijk en kleurrijk. Mijn schildersezel staat in de woonkamer, maar ik schilder het liefst 'en plein air.'
|
Hier klikken om te bewerken.
Kort overzicht van waar ik mee bezig ben
STICHTING ANTIDEPRESSIVA
Dromen durven en lachen
Dromen durven en lachen
Is het een idee om een handleiding voor de GGZ te maken? Hierbij een aanzet.
MY FAVOURITE THINGS....
LIEDJES en herinneringen, het vieren van vriendschap
Het zwijgende vrouwen cabaret
Tijdens de ALV breien en als zwijgende vrouw betiteld worden op de studentenvereniging. Dat was eerdere leden overkomen maar dat ging ons te ver. (breien is sowieso moeilijk) Tijdens een midwinterweekend met oa. Han een stuk opgevoerd. Oehhh, Wat was het moeiiiilijk om andere vrouwen het podium op te krijgen. Ik heb daar theorieen- oa. de expeditie robinson theorie- aan overgehouden.
|
een drama van les emotions uit de KLIKO'
het in elkaar zetten van een dans of drama stuk is altijd leuk, zeker met mooie muziek en samen met de zoon van een leraar van de GSR die altijd de musical schreef.
Een leuke uitdaging en mooie herinnering aan de studentenvereniging |
FIN
gerelateerde websites: